محمد علی ابطحی- روز شنبه گذشته، بنا به ارجاع رئيس جمهور و دعوت هيات پيگيری و نظارت بر اجرای قانون اساسی كه من هنوز عضو آن هستم، از وبلاگنويسان غير پشيمان(مرعوب نشده) دعوت كرده بود كه گزارشی از وضعيت رفتار در زندان و ادعاهايی كه می‌شود ارائه نمايند. حنيف مزروعی، قريشی، فرشته قاضی، نادر پور و محبوبه ملاقلی آمده بودند. چند نكته مهم و غير قابل توجيهی ارائه كردند كه مهمترين آنها عبارتند از:

1- ادعای شكنجه فيزيكی:

- مشت و لگد زدند،

- از پشت سرم را به نيمكت كوبيد كه بينی تازه جراحی شده ام خونريزی كرد و بعد معلوم شد شكسته شده.

- مشت می‌زدند،

- ماهها در سلول انفرادی بوديم و از اين حرفها...

2- سوال سنتی روابط جنسی:

- اسامی دوستان دختر و يا پسر خود را بنويس.

- روابط نا مشروعت را بگو.

- فلان دختر يا فلان پسر چه رابطه‌ای با تو داشتند،

- چند بار مورد تجاوز قرار گرفته‌ای يا تجاوز كرده اي

 و از همه وحشتناكتر:

اسم 6 نفر از افراد سرشناس سياسی اصلاح طلب را در اختيار يكی از خانمها قرار دادند و اينكه بنويسد با آنها رابطه نا مشروع داشته است. وقتی هم كه انكار می‌كردند، يكی دو تا از افراد بريده  را پيش آنها می‌آوردند كه ما خودمان با ايشان روابط نامشروع داشتيم!

3- ادعا می‌كردند:

- مديريت بازجويی توسط يكی از وبلاگنويسان ناراضی قبلی (فضلی نژاد كه قبلا در پيك نت نقش او افشاء شده بود- پيك نت) بوده است. چند نفری هم كه بعداً توبه نامه نوشتند، ازفشار كمتری برخوردار بودند و به نوعی به رفع كمبودهای اطلاعات فنی بازجويان اقدام مي كردند.

اينها نشانه آنست كه آدمهای ضعيف نبايد در كار سياست مورد اعتماد قرار گيرند. گرچه بازهم وضع آنان را می‌توان درك كرد و نمی توان آنان را مورد ملامت قطعی دانست.

4- مخالفت با تعيين وكيل و ناديده گرفتن حقوق قانونی نيز از ادعاهای ديگر بود.

5- عدم اطلاع كامل فنی از مسائل اينترنت، يكی ديگر از مشكلاتی بود كه آنان ادعا می‌كردند.

6- تلاش برای گرفتن توبه نامه و ارائه محورهای ندامت كه همان محورهای مقاله عنكبوتی (به قلم حسين شريعتمداری در كيهان) بود و اعلام اينكه اينها را در فلان روزنامه چاپ خواهيم كرد و آزاد خواهيد شد. بعضی تسليم اين ماجرا شدند و اينها كه آمده بودند تسليم نشده بودند.

7- تك نويسی در مورد افراد سياسی آنهم با گرايش جنسی و بعضاً سياسی يكی ديگر از

مواردی بود كه می‌گفتند. در همه اين موارد پای ثابت كسانی كه از همه خواسته اند عليه شان مطلب بنويسند، در حوزه سياست و اخلاق و فنی، من و مصطفی تاج زاده بوديم.

و حرفهای ديگری كه بعضاً قابل نقل نيستند.

پس از شنيدن نزديك به سه ساعت حرفهای آنان، اعضای كميته افسرده، نگران و بعضاً گريان و نا اميد از اينكه بتوانند كاری كنند تصميماتی گرفتند كه حتماً اعلام خواهند كرد. اينها يك مجموعه ادعاست كه در آن جلسه مطرح شد. از رئيس جلسه پرسيدم كه اينها را كه تصويب نكرديد نقل نشود؟ گفت نه، ولی خدا كند دروغ باشد. اگر راست باشد جواب خدا، مردم و تاريخ چه خواهد بود؟