|
فرح كريمی نماينده ايرانی تبار پارلمان هلند در گفتگوئی با
نشريه شهروند، از مراحل تدوين و تصويب تلويزيون حقوق بشر سخن
گفته است. دراين مصاحبه بخش هائی نيز به زندگی سياسی و شخصی او
پرداخته شده، كه ما برای تمركز روی آنچه كه بعنوان يك اقدام
ابتكاری مطرح است، يعنی تاسيس تلويزيونی برای دفاع از حقوق بشر
در ايران و باهمكاری روزنامه نگاران تبعيدی، آن بخش‌ها را حذف
و همين بخش را انتخاب كرده ايم كه در زير می‌خوانيد:
فرح كريمی از سال 1998، يعنی اولين سالی كه در خارج از ايران
حق انتخاب شدن و انتخاب كردن را به دست آورد، نماينده پارلمان
هلند است. در تاريخ 16 دسامبر سال جاری اصلاحيه ی بودجه كه
توسط وی به پارلمان ارائه شد، به اتفاق آرا تصويب شد. اين طرح
دولت هلند را موظف ميسازد تا پانزده ميليون يورو به تاسيس يك
كانال تلويزيونی فارسی زبان كه محور آن حقوق بشر است تخصيص
دهد.
....
- ميخواستم به اصلاحيه‌ای كه از سوی شما به پارلمان ارائه
شده و به اتفاق آرا تصويب شد بپردازيم. اين طرح يك شبه آماده
نشد، ميتوانيد كمی درباره زمينه‌های آن صحبت كنيد؟
ــ همانطور كه ميدانيد 3 سال است كه اتحاديه اروپا و ايران در
يك «ديالوگ» در رابطه با حقوق بشر قرار دارند. اخيرا دولت هلند
اين روند سه ساله را ارزيابی كرده و به نتيجه رسيد كه وضع حقوق
بشر در اين مدت به وخامت گرائيده است. گرچه ما بدون اين
ارزيابی هم شاهديم و مردم در ايران اين وخامت را با پوست و
گوشت خود حس ميكنند.
نقض حقوق بشر در ايران بخصوص در رابطه با سركوب آزادی بيان
مشهود است. يعنی در اين مدت به تعداد روزنامه‌ها و نشريات
توقيف شده افزوده شده است و هر روز تعداد بيشتری روزنامه
نگاران به اشكال مختلف و تا حد زندانی شدن و آزار كشيدن تحت
فشار قرار گرفته اند. عمق فاجعه را امروز در برخورد با وبلاگ
نويسان ميبينيم.
در عين حال شاهد هستيم علاوه بر نيروهايی كه در خارج از ايران
از طريق روزنامه نگاری به پيشبرد امر حقوق بشر و دمكراسی كمك
ميكردند، در نتيجه فشارهای سالهای اخير خيل بزرگی به آنها
پيوسته اند. اينها افرادی حرفه‌ای هستند. به نظر من حيف است،
اين دسته نيز جذب زندگی روزمره شده و از توانايی‌های خود دور
بيافتند، توانايی هايی كه در جهت گسترش فرهنگ حقوق بشر و
دمكراسی قرار دارند.
در نتيجه پس از گفتگو با بسياری از اين دوستان تصميم گرفتيم
عملی درخور انجام دهيم. به نظر من موضع دولت هلند در اين رابطه
ميتواند به اين صورت باشد كه: از آنجايی كه نظام در ايران قادر
نبوده است در جهت آزادی بيان و حقوق بشر گامهای مثبتی بردارد
پس ما وظيفه خود ميدانيم شرايط را برای تاسيس يك رسانه حرفه
ای، مستقل و حقوق بشری فراهم كنيم.
فكر ميكنيد طی چه مدتی عملی خواهد شد؟
ــ نميدانم ولی هرچه سريعتر بهتر.
آيا اصلا سقف زمانی برای خود قائل ميشويد كه مثلا اگر 6 ماه
ديگر عملی در اين جهت نديديد اقدام كنيد؟
ــ سقف زمانی وجود ندارد. ما از هم اكنون آن را پيگيری ميكنيم.
آيا معتقديد بودجه در نظر گرفته شده برای برقراری يك رسانه
تلويزيونی جدی، كافی خواهد بود؟ اگر نه، هزينه اضافی مورد نياز
چگونه تامين خواهد شد؟
ــ من نميدانم كه اين بودجه كافی است يا خير. اينها مسائلی
هستند كه در حال حاضر در مرحله بررسی قرار دارند.
در ابتدای پرداختن به اين موضوع اشاره كرديد كه، هدف به وجود
آوردن يك رسانه مستقل بود. آيا يك رسانه كه بودجه آن صد در صد
توسط دولت پرداخت ميشود، ميتواند مستقل باشد؟
ــ بودجه بسياری از رسانه‌های مستقل در هلند توسط دولت تامين
ميشود. اما بگذاريد نگاهی داشته باشيم به رسانه هايی كه با
بودجه شخصی اداره ميشوند. به رسانه‌های مختلف در امريكا توجه
كنيم. آنها نيز واسطه هستند و سياست مشخص خود را دارند.
CNN
و
Fox
يكی نيستند. تجربه ما در هلند اين است كه رسانه هايی كه بودجه
آنها توسط دولت تامين ميشوند مستقل تر هستند. منظور من چيست؟
در حالت اخير قرار و مدارهايی گذاشته شده و چارچوب هايی در نظر
گرفته ميشود. كنترل بر اين چارچوب‌ها نه توسط دولت كه به وسيله
مجلس صورت ميگيرد. همه روندها باز و شفاف هستند. به نظر من
همين پروسه در تلويزيون مورد نظر نيز بايد صورت بگيرد. ما در
طرح خود بر دو اصل تاكيد كرديم يكی خبررسانی مستقل براساس
اخلاق روزنامه نگاری و ديگری محتوای حقوق بشری برنامه بوده
است.
مسئله من رعايت حقوق تك تك انسانها در ايران است. فشارهايی كه
دولت هلند در چارچوب اتحاديه اروپا در «ديالوگ»های جاری و يا
در شكل اعتراض به اعدام‌ها و اشكال ديگر نقض حقوق بشر به دولت
ايران وارد می‌آورد، همان است كه ما برای آن تلاش ميكنيم.
فراموش نكنيد كه اين يك رسانه دولتی نخواهد بود. شما طوری صحبت
ميكنيد كه گويی دولت هلند و وزارت خارجه ابتكار اين كار را
داشته است. اصلا اگر آنها فكر ميكردند ميتوانند از آن به عنوان
ابزار سياست خارجی استفاده كنند كه ديگر با آن مخالفت
نميكردند. مخالفت آنها دقيقا به اين دليل است كه از عواقب آن
برای روابط سياسی و اقتصادی خود با ايران در هراس هستند. دقت
كنيم كه اين «صدای امريكا» نيست كه سياست رسمی دولت را تبليغ و
ترويج ميكند.
اين رسانه به دست ايرانيها داير ميشود و به دست همانها نيز
اداره خواهد شد. آنها ميتوانند ملاك‌های خود را روی ميز
بگذارند و در صورت عدم موافقت هلند با آنها به اين كار دست
نزنند.
نگرانی ديگر معامله بر سر حقوق بشر و قربانی كردن آن در مقابل
منافع ديگر است. تمام تلاش من و دوستان من در حزب سبزها اين
است كه جلوی همين پروسه گرفته شود و دولت نتواند «حقوق بشر» را
قربانی منافع اقتصادی و يا سياسی كوتاه مدت كند. زيرا اگر
منافع متقابل درازمدت را در نظر بگيريم، اعم از سياسی، اقتصادی
و … جملگی در گرو تامين حقوق بشر در ايران قرار خواهد داشت. |
