مصطفی تاج‌زاده معاون سياسی سابق وزارت كشور در دولت خاتمی و زمان وزارت عبدالله نوری در اين وزارتخانه طی سخنانی در ميزگرد سياسی تحليلی بر «دستاوردهای توسعه سياسی» كه در حاشيه‌ نمايشگاه دستاوردهای وزارت كشور برگزار شد گفت:

آنچه ما در 8 سال گذشته مشاهده كرديم، اين بوده كه در ايران نگرانی از نتايج توسعه‌ سياسی بيهوده است.  بعنوان نمونه، قبل از برگزاری انتخابات شوراها بسياری از مصلحت انديشان با نيت خير می‌گفتند، شوراها دولت را متزلزل خواهد كرد، اما امروز می‌بينيم چنين نشده است. در جامعه‌ ما، از مشروطه تا كنون دولت به عنوان حاكميت وظايف فوق‌العاده زيادی داشته و تقريبا در تمام عرصه‌ها دست بالا را دولت داشته است. 70 درصد اقتصاد، 95 درصد آموزش و پرورش، صداوسيما، حتی اوقاف و قضاوت در ايران دولتی است. در عين حال، ما مثل كشورهايی نيستيم كه به دليل وابستگی دولت به ماليات مردم، پيوند ناگسستنی با ملت دارند. ما يك دولت غول پيكر داريم و در مقابل، جامعه مدنی بسيار ضعيفی داريم.

ما تشكل‌ها، احزاب قوی سياسی، تشكل‌های صنفی و دانشجويی و اتحاديه‌های كارگری حتی روزنامه‌های منتقد سراسری به شكل قوی نداريم. در ايران، كاتاليزوری برای كنترل و تنظيم روابط دولت و مردم هم وجود ندارد.  به همين دليل توسعه‌ سياسی بسيار ضروری است تا يك انقلاب رهايی بخش تبديل به يك نظام ديكتاتوری نشود و بر اين اساس می‌توان گفت، توسعه‌ سياسی بهترين راهكار جلوگيری از انقلاب زدايی از كشور است. اگر در كشوری دولت قوی و جامعه‌ مدنی ضعيف باشد آن كشور مستعد انفجار می‌شود. شانس ما بود كه اين انفجار در دوم خرداد از طريق صندوق رای رخ داد.

تاج زاده در بخش ديگری از صحبت‌های خود درباره آينده حكومت و نظام ايران گفت: امروز هيچ رژيمی درجهان نمی‌تواند مستقل باشد، مگر اين كه دموكراتيك شود و مردم در سرنوشت آن شريك باشند. تحولات امروز جهان نشان می‌دهد كه حتی رژيم‌های ديكتاتوری وابسته به آمريكا نيز برای بقای خويش و جلب حمايت مردم مجبور شده‌اند يكی پس از ديگری به سمت اصلاحات سياسی پيش روند و اين پديده مختص دوره‌ ماست.