1- خطر بزرگ داخلی حضور نظاميان درعرصه‌های مختلف حكومتی است

2- با تفاهم اتمی اخير، از يك خطر حتمی و فوری پيشگيری شد

3- اگرمطابق پيشنهاد مجلس ششم مذاكرات اتمی را قبول كرده بودند، شايد توافقی بهتراز اين هم بدست می‌آمد.

4- اگر حركت‌های ضدمردمی داخل كشور متوقف نشود ، موافقتنامه‌های خارجی تنها به ابزار فشار تبديل خواهد شد.

5- گزارش‌های بدی از نحوه برخورد با زندانيان ( وبلاگ نويسان و فعالان سازمان‌های غيردولتی) داريم، كه اگر رسيدگی نشود اعلام خواهيم كرد.

6- دولت در حمايت از سازمان‌های غير دولتی كه باهجوم روبرو شده اند كوتاهی كرد.

7- يورش به سازمان‌های غيردولتی، طرح وسيعی بود كه از واكنش اجتماعی آن ترسيدند و عقب نشستند، زيرا با 80 در صد جامعه روبرو می‌شدند.

محمدرضا خاتمی دبيركل جبهه مشاركت طی گفتگوئی با روزنت خبری- سياسی "رويداد" در باره چند موضوع روز ايران، يعنی انتخابات آينده رياست جمهوری، مسائل اتمی ايران، خطرات خارجی، اخبار درون زندان‌ها و... گفت:

جبهه مشاركت درباره مسائل اتمی ايران از دو سال پيش مواضع صريح و روشنی داشته است و زمانی هم كه در مجلس ششم بوديم تا حد توان و امكان در پيشبرد اين مواضع كوشيديم. در طول 6 ماه گذشته هم تلاش كرده‌ايم تا هم مواضع خود و هم خطرات و فرصت‌های پيش‌رو را با مسوولان امر از بالاترين مقام تا رده‌های ديگر تصميم‌گيری مطرح كنيم.

آنچه اينك پيش آمده است شايد نتوان گفت پيروزی بزرگی است ولی از آنجا كه پيشگيری از يك خطر حتمی و فوری بود قابل تقدير است. تصميم‌گيری در اين مساله شايد با تاخير صورت گرفته باشد و به همين دليل فوايد كمتری نسبت به قبل بر آن مترتب خواهد بود، اما به مصداق اينكه جلوی ضرر را از هر جا بگيريم نفع است، بايد از آن استقبال كرد.

اصولا نظر جبهه‌ مشاركت اين بوده و هست كه برخورداری از هر دانش و فناوری از جمله تكنولوژی هسته‌ای، حق همه‌ ملت‌ها و از جمله ايران است، اما ما مطمئن بوديم راهی كه [برخي] آقايان می‌رفتند نه تنها اين حق را به ما برنمی‌گرداند بلكه خطرات عديده‌ای هم متوجه كشور از جمله تماميت ارضی آن می‌كرد. الان هم اميدواريم با پيگيری اين روند و اعتمادسازی جهانی بتوانيم حق خود را اعاده كنيم.

البته ما همه توفيق‌ها يا شكست‌های عرصه بين‌المللی را به روند مردمسالاری در داخل كشور معطوف می‌دانيم.

اگر هر چه زودتر روند حركت‌های ضدمردمی داخل كشور تغيير نكند، مسائلی مثل موافقتنامه‌های خارجی تنها به ابزار فشار تبديل خواهد شد و طرف خارجی هم زمينه را برای تحميل خواسته‌های خود هموارتر خواهد ديد.

دبير كل جبهه مشاركت درباره‌ مواضع برخی ها( از جمله نمايندگان مجلس فرمايشی)، عليه هيات مذاكره‌كننده ايرانی با بيان اين كه دو مشكل اساسی در اين زمينه وجود دارد؛ مشكل نخست را اين دانست كه برخی از اين افراد ( منتقدان مذاكرات هسته‌يی) با اراده مردم بر سر كار نيامده‌اند و به همين دليل پس از چند روزی خواهند فهميد (كما اينكه الان فهميده‌اند) كه اين ميدان عرصه جولان آنها نخواهد بود. دوم اينكه اصولا در عرصه داخلی و خارجی جز به جنگ و حذف فكر نمی‌كنند. جز مقابله آن هم از نوع خشن راهی بلد نيستند. مذاكره را سم مهلك برای خود می‌دانند. راه‌های تعامل را بلد نيستند و بنابراين حيات خود را فقط در رويارويی، نبرد و جنگ می‌دانند و به همين دليل هم روز به روز در عرصه منطق و استدلال ضعيف‌تر و كم‌بنيه‌تر می‌شوند.

خطر بزرگ امروز برای كشور حضور همه‌جانبه و علنی نظاميان در عرصه‌های مختلف است. امروز در روزنامه‌ها خواندم بسيج يك دانشگاهی برای اخراج سفير انگليس ضرب‌الاجل گذاشته و بعد هم تهديد كرده است كه اگر نشود چه‌ها خواهد كرد.

البته حساب تنی چند از سياسی‌كاران درون اين نيروهای نظامی را بايد از بدنه مومن، متعهد و اصلاح‌طلب بسيج جدا كرد. بدنه بسيج همانها هستند كه همانند مردم يعنی بيش از دو سوم آنها در جريان دوم خرداد به اصلاحات رای دادند.

دبيركل جبهه مشاركت درباره‌ عدم آزادی عليجانی، صابر و رحمانی با وجود پرداخت وثيقه و اظهارات دادستان تهران و سخنگوی دستگاه قضايی مبنی بر باقی ماندن آنها در زندان گفت:

برخورد با نيروهای سياسی بيشتر يك تسويه حساب است تا رسيدگی واقعی به تخلفات احتمالی. دستگيری اين افراد فاقد محمل قانونی است. همين كه نمی‌توانند دادگاه علنی برگزار كنند نشانه خالی بودن دست آنها و واهی بودن اتهامات است. ما نه دستگيری آنها، نه سير رسيدگی به پرونده آنها و نه ادامه بازداشت آنها را منطبق بر موازين حقوقی و قانونی نمی‌دانيم. همواره به اين نحوه كارها اعتراض كرده‌ايم و از امكانات در اختيار خود برای تغيير اين روند استفاده كرده و می‌كنيم.

خاتمی هم‌چنين درباره‌ آنچه مبنی بر فشارآوردن به وزير علوم در مورد بركناری دكتر خانيكی و دكتر ظريفيان از معاونت‌های اين وزارتخانه و متهم كردن اين دو معاون وزير علوم به ترويج سكولاريسم، افزود: مهم‌ترين عامل رشد سكولاريسم در هر جامعه‌ای نشان دادن چهره خشن، بدون انعطاف و مداخله‌گرانه از دين است. حال اگر عده‌ای پيدا شوند كه خود را نماينده تام و تمام دين هم بدانند و خلق و خوی و تفكر خود و ارزش‌های خود ساخته را بخواهند به اسم دين بر جوامع غالب كنند، طبيعی است كه از اولين واكنش، گريز از دين و سپس ستيز با اين توهمات خواهد بود. اعتقادی كه مخالف حق انتخاب مردم باشد، حريم خصوصی برای افراد نشناسد، مخالف حق انتخاب مردم باشد، حريم خصوصی برای افراد نشناسد، زبان ببرد و انديشه را خفه كند و دانشمند را به جرم انديشيدن به اعدام محكوم كند، همان سرنوشتی را خواهد داشت كه دين ارباب كليسا در قرون وسطی پيدا كرد.

جرم اين دوستانی كه شما اسم آنها را برديد اين است كه از دينی كه آزادی را قبول دارد و انديشه را محترم می‌شمارد دفاع كرده‌اند و از تفكرات متحجرانه برائت جسته‌اند.

دبير كل جبهه مشاركت در ادامه در پاسخ به پرسشی درباره‌ زندانی‌شدن دو تن از زنان فعال در حوزه سازمان‌های غيردولتی، همچنين سرانجام پرونده‌های اينترنتی گفت: ما مواضع خود را اعلام كرده‌ايم. به نظر ما هدف فعلی جناح اقتدارگرا ايجاد رعب و وحشت در بدنه جامعه به خصوص فعالان اجتماعی و نهادهای مدنی است. شنيدم يكی از آقايان آن طرف كه كانديدای رياست‌جمهوری هم هست در يك جلسه تصميم‌گيری NGOها را پايگاه دشمن و دست‌پرورده «سيا» معرفی كرده و گفته است بايد آنها را ريشه‌كن كرد. اما وقتی برخورد می‌كنند می‌بينند بايد با 80 درصد جامعه برخورد كنند و بنابراين پس از برداشتن گام اول، مجبورند عقب‌نشينی كنند. به خصوص ايستادگی افراد و نهادها در نااميدكردن آنها نقش بسزايی داشته و دارد. متاسفانه دولت هم آن طور كه بايد و شايد از يكی از مهم‌ترين دستاوردهای خود يعنی نهادهای مدنی دفاع نمی‌كند و آنها را بی‌دفاع گذاشته است. ما گزارش‌های بدی از نحوه برخورد با زندانيان داريم. آنها را به مسوولان ذی‌ربط منعكس كرده‌ايم و اگر جوابی نگيريم شايد اقدامات ديگری لازم شود.