|
مهردارد اسكوئی، كارگردان مستند " از پس برقعه" كه در سينما
"تك" به نمايش گذاشته شد، در مصاحبه ای گفت:
«از پس برقعه» فيلم اميدواركننده‌ای است، به دليل اينكه، يك
نسل از
دغدغه‌هايشان صحبت مي‌كند. همين كه خودشان خواستند حرف بزنند و
حاضر شدند جلوی دوربين قرار بگيرند، مطمئن هستم زن جنوبی و تحت
فشار را، يك گام جلوتر مي‌برد.
اين زنان، معتقد بودند كه اگر فيلم نمايش داده شود و يكسری از
آدمها بفهمند كه اين مشكلات از چه نوعی است و طرح سوال بشود،
همين طرح سئوال، خودش يك گام
به جلو است.
"از
پس‌برقعه" مشكلات روحی وروانی زنان جزيره قشم را به تصوير
مي‌كشد، كه بعضی از آنها در اثر مشكلاتی كه در فيلم نمايش داده
شده دست به خودكشی مي‌زنند. شايد دختر و زنی كه
درفيلم صحبت مي‌كند، خودش قربانی باشد، اما او اميدوار است كه
پسرش به زنها احترام
بگذارد . در عين حال، زنان آن منطقه به يك تحليلی از شرايط
زيستی خود رسيده‌اند، يك
عده “زار” را قبول دارند و عده ديگر ندارند و در نهايت، دراين
فيلم “سه پنجره” به سوی افق
مي‌بينم.
اين مستند ساز معتقد است، فيلم مستند وظيفه ندارند، چيزی را
بهتر
كند، اما مي‌تواند طرح سوال كند.
مهرداد اسكويی مستند سازی كه با فيلم 8 م.م
“تولدی
ديگر” (در سال 67) فعاليت خود را آغاز كرد ، تا كنون 18 فيلم
مستند و
داستانی كوتاه ساخته است.از جمله “خانه مادري‌ام مرداب”، “بيوه
مرد”، “مريم جزيره
هنگام” و “از پس برقع”.
وی در سال 82، از سوی كمپ استعدادهای جوان سينمای جهان دربرلين
برگزيده شد و در سال 83 به عنوان مستند ساز، توسط آكادمی
هنرهای برلين
انتخاب شد.
مهرداد اسكويی كه در كارنامه هنري‌اش اكثر فيلمهايی كه ساخته
است، با
موضوع و سوژه “زنان” بوده است . وی درباره انتخاب اين سوژه‌ها
،به دوران كودكی و
نوجوانی كه در بندر انزلی زندگی مي‌كرده، اشاره مي‌كند و
مي‌گويد: از كودكی با
مشاهده برخی صحنه در اطراف محيط زندگي‌ام، احساس كردم، درست
است كه مردها خيلی كار
مي‌كنند، اما هميشه يك تلاش مضاعفی بر عهده و بر دوش زنان است.
خيلی محدود، شخصيتهای زن به
يادماندنی از سينمای قبل از انقلاب ديديم و بعد از انقلاب نيز
در زمينه سينمای داستانی چند شخصيت ماندگار هستند، از جمله
“سوسن تسليمی”، در فيلم “باشو غريبه
كوچك”و “ماديان”- “گلاب آدينه، “زير پوست شهر” يا شخصيت ميم
“درخت گلابی” و شخصيت
زن “هامون” خيلی علاقمند هستم فيلمهايم را در تلويزيون نمايش
دهند. اما بزرگترين مشكل اين است ،كه به دليل اينكه بعضی از
فيلمهايم مراسم و
آيين‌های سنتی را نمايش مي‌دهند، از تلويزيون قابل نمايش نيست
.يعنی در حقيقت ما
بخشی از تاريخ خودمان را به هيچ وجه در تلويزيون نمي‌بينم |
