روابط عمومی دفتر تحكيم وحدت در محكوم كردن حكم سنگين دانشجويان كرمانشاه و بازداشت وسيع روزنامه‌نگاران بيانيه ای صادر كرد. در اين بيانيه گفته می شود: هر چه زمان می گذرد شاهد سنگينتر شدن فضا بر فرهيختگان، نخبگان، روشنفكران، دانشجويان و روزنامه نگاران اين ملك و كشور هستيم. زمانه غريبی است كه اعمال عجيبی در آن رخ می دهد. دانشگاه كه مسير پيشرفت و ترقی ايران از آن می گذرد به زندانی فراخ تبديل شده است كه هر روز فردی از دوستانمان يا اساتيدمان به جرمی نا معلوم و به بهانه ای موهوم به حبس كشيده می شوند يا با حكم سنگين شروع دوران زندان خود را به انتظار می كشند. دانشجويان كه درس حق و عدالت می گيرند و به جامعه نيز می آموزاند بيشتيرين بی عدالتی را شاهدند. همكلاسيهايشان را می بينند كه به جرم انتقادی يا دفاع از عدالت و آزادی به حبس كشيده می شوند و مرجعی برای دفاع از حق شان نيست.

در اين بيانيه با انتقاد از قوه قضاييه تاكيد می شود: قوه قضائيه در هر دولتی مظهر عدالت آن است و رفتار و عملكرد نهادهای زير مجموعه آن معيار و سنجش حكومت با ارزش های انسانی است، اما آيا ويرانه قضايی ايران با اين عملكرد، خود را عدالت پرور می داند؟ آيا به باورخودشان بازداشت دانشجويان، اساتيد، نخبگان، روشنفكران و روزنامه نگاران را نماد حق و عدالت می دانند؟ بازداشت پدر به جای پسر چه صيغه ای است كه رواج داده اند؟ آزادی را در عرصه مطبوعات كه به رسميت نمی شناسند، فضای مجازی اينترنت را نيز ملك طلق خود می دانند كه اين چنين به بستن سايت ها و بازداشت مجريان سايت ها همت گماشتند؟
حمله كنندگان غير خود سر به دانشگاه علامه و ديگر دانشجويان در خرداد 82 آزاد می گردند اما مدافعان حريم دانشگاه به حبس و تعزير محكوم می شوند. هر از چند گاهی ماجرايی را علم می كنند و عده ای را محكوم و بازداشت می كنند كه ريشه اعتراض و انتقاد را بخشكانند و تا چند سال فضای پوپا و نقاد دانشگاه به سردی و رخوت تبديل شود، اما از رويش دوباره جوانه ها غافلند.