جمعی از فعالان دانشجوئی كه بدنبال درگذشت حاج داود كريمي( از فرماندهان و پايه گذراران سپاه پاسداران) به ديدار سيد هاشم آغاجری در خانه وی رفتند. او در اين جمع گفت:

برخی صاحبان قدرت علاوه بر تقسيم‌‏بندی شهروندان به شهروند درجه يك ودرجه دو جانبازان را هم درجه بندی كرده‌‏اند و كسانی مثل"حاج داود كريمی” ظاهرا از جانبازان درجه دو بود.

برخورد ابزاری با اسلام و مقدسات همان چيزی است كه در تبليغاتی كه پس از شهادت حاج داوود از طريق رسانه‌‏های رسمی صورت گرفت.

 داود كريمی در سال‌‏های گذشته به جرم ايستادگی بر سر عهد و پيمان و عدم تمكين در مقابل ناجوانمردي‌‏ها توسط برخی صاحبان قدرت مطرود شد و سال‌‏ها در رنج و تنهايی زندگی كرد.

عده‌‏ای در اين كشور حتی جانبازان را هم در راستای خواسته‌‏های خود قرار مي‌‏دهند و با استفاده ابزاری از آنان باعث ايجاد فاصله ميان اين نسل و نسل جوان مي‌‏شوند, اين برخوردهای ابزاری با دين و ارزش‌‏ها باعث فاصله افتادن ميان مفاهيم مقدس با نسل جوان شده‌‏است. اين افراد دم از ارزش‌‏ها مي‌‏زنند و از سوی ديگر تعبير ديگری از ارزش‌‏ها ارايه مي‌‏كنند و از اين رهگذر شايد جوانان حق دارند كه داوری ديگری نسبت به اين مسايل داشته باشند.

آغاجری با ابراز تاسف از اين كه از جانبازی و مسئله شهادت برای تئوريزه كردن خشونت استفاده مي‌‏شود گفت:

انگار كه جانبازان وسيله سركوب سياه عليه مردم و آزادي‌‏های آن‌‏ها بوده اند. باتبليغاتی كه می شود جانبازان به جای اين كه يادآور چهره امام حسين (ع) باشند، نشانگر پيراهن سياه‌‏ها موسيلينی و هيتلر شده‌‏اند و به همين دليل جوانان كه ناسپاسی مي‌‏كنند شايد حق داشته باشند.
وی تاكيد كرد: يكی از وظايف ما اين است كه چهره واقعی شهدا و جانبازان را به مردم نشان دهيم.

آغاجری با بيان اين مطلب كه من نه به عنوان يك جانباز كه به عنوان يك ناظر سخن مي‌‏گويم, اظهار داشت: در ميان جانبازان تنها به تعداد محدودی كه نور چشمی هستند, توجه مي‌‏شود؛ بقيه جانبازان كه جوانی و سلامت خود را در راه آرمان‌‏ها و اهداف مقدس داده‌‏اند احساس مي‌‏كنند كه آرمان‌‏هايشان كه همان آرمان‌‏های مردم درسال 1357 بود پايمال شده است.

شهدا نه در منطق اين جهانی كه فراتر از اين حرف‌‏ها عمل كرده‌‏اند و آنها هستی خود را با خدا معامله كردند؛ اما در عين حال به دنبال ايجاد تغيير در اين جهان هم بودند. آنها صوفيان خانقاه نشين و درويشان خلوت نشين نبودند, بلكه كسانی بودند كه مي‌‏خواستند از همين جامعه و جهان به خدا برسند.