|
آزاده عصاران
در موسيقی پس از اتقلاب، مفهوم حركات موزون با رقص كاملا در هم
آميخته و با وجود تفاوت های ملموس هر دو نوع ، همه چيز ناديده
گرفته می شود.
يكی از معدود گروه هايی كه تلاش كرد نام و محتوای خود را حفظ
كند گروه رقص " شروه " است : گروه نو پا و جوان با 10 دختر
پرشور كه با نخستين اجرای خود در تالار وحدت موفق شد استقبال و
موفقيت بی نظيری را برای خود فراهم كند.
يكی از روزهای پاييز سال گذشته برای اين گروه تبديل به روز
خاصی شد. اكثر بانوان و حاضران در تالار وحدت كه شاهد اولين
اجرای عمومی گروه " شروه" بودند ، اعتراف به وجود چيزی غريب در
اجرا و حركات می كردند : اجرايی فراتر از تعادل و توازن با
ريتم و موسيقی !
شراره شاه حسينی سرپرست گروه شروه است كه برای بيان انگيزه اش
از راه اندازی چنين گروهی يك جواب دارد: خدا را در حركت احساس
كرده ام ! وقتی حركات را با موسيقی درمی
آميزم،
همه وجودم تبديل به نور می شود.
من در رقص خدا را می بينم . من بيشتر با موسيقی و آواز های
شهرام ناظری و ايرج بسطامی كار می كنم. از كودكی با كارهای
آنها بزرگ شده ام و برای تك تك قطه های آنها تصويرسازی كرده ام
. حس می كنم آنها وقتی می خوانند روی زمين نيستند.
شراره شاه حسينی متولد 1356 است . بيش از 7 سال است كه كلاس
آموزش رقص و حركات موزون دارد و از ميان 80 شاگرد ، 10 نفر را
برای اجرا و شكل جدی كار انتخاب كرده است :" يك شب تصميم گرفتم
كه فردا كلاس برگزار كنم. هيچ تجربه ای در اين زمينه نداشتم و
روش تدريس و ارايه مدل ها را به هنرجو.يان نمی دانستم. با اين
همه كار را شروع كردم و بيش از هر چيزی روی روح و اخلاق آنها
كار كردم.معتقدم برای توازن حركات فيزيكی بدن ، بايد روح
متعادلی داشته باشيم. "
شاه حسينی جوان پر حوصله ای است و نشان می دهد كه برای هر
تابلو زمان زيادی را می گذارد. در مورد شاگردان و هنرجويانش می
گويد :" كسانی كه به اين تيپ كلاس ها می روند چند دسته اند :
عده ای كه فقط برای مد يا وقت پر كردن می روند و معمولا پايدار
نيستند و زود خسته می شوند ، و تعداد كمی كه استعداد و ظرافت
خاصی برای اين كار دارند و وقتی با گسترش روح خود در رقص آشنا
می شوند ، ماندگار می شوند."
شاه حسينی زنی است كه اولين اجرای خود را به نفع يك موسسه
خيريه انجام داد |
