گزارش سياسی، اجتماعی و اخلاقی ايران (2)

در سال 1379، 29% افراد اخبار را پيگيری می كردند، در حاليكه در سال 1382، 32% افراد اخبار سياسی را پيگيری می كردند.

- توجه مسئولان به نظرات مردم

درصد كسانی كه فكر می كنند توجه مسئولان به نظرات مردم زياد است، از 50% در سال 1379، به 15% در سال 1382 كاهش يافته است.

- امكان پيشرفت زنان

از نظر جنسيتی مردان بيشتر از زنان جامعه را ناعادلانه می دانند. در عين حال، در مورد عوامل غير فردی برای كسب شغل، متفاوت معنادار مهمی بين مردان و زنان مشاهده می شود. مردان پارتی را در كسب شغل مهم می دانند، در حالی كه زنان شانس را در كسب فرصت های شغلی مهمتر می دانند.

- پنداشت تحصيل كرده ها در مورد عدالت

با افزايش تحصيلات بر تصور غير عادلانه بودن توزيع فرصت های شغلی افزوده می شود، به نحوی كه در بين افراد دارای تحصيلات دانشگاهی 71% معتقدند برای به دست آوردن شغل توانايی و شايستگی های فردی اهميتی ندارد، بلكه پارتی و شانس اهميت اصلی را دارد.

-نگرش و امنيت شغلي

29% افراد احساس امنيت شغلی نمی كنند، 52% افراد احساس امنيت شغلی می كنند كه از اين بين، 54% احتمال به دست آوردن مجدد شغل را كم می دانند.

- اميد به آينده (وضعيت آينده از ديدگاه مردم)

71% معتقدند در آينده صفات اخلاقی كمتر خواهد شد و 87% معتقدند در آينده صفات اخلاقی منفی رواج خواهد داشت.

69% معتقدند مردم در گذشته بيشتر نماز می خواندند و 79% معتقدند مردم نسبت به گذشته غير مذهبی تر شده اند.

74% معتقدند كه مردم در آينده غير مذهبی تر خواهند شد.

88% معتقدند فاصله طبقاتی بيشتر شده است. در سال 1379، 80% پاسخگويان چنين اعتقادی داشتند.

87% معتقدند كه در آينده فاصله طبقاتی بيشتر می شود. در سال 1397، 77% پاسخگويان چنين اعتقادی داشتند.

-اعتماد به مشاغل

پايين ترين سطح اعتماد اجتماعی با مشاغل با ماهيت تجاری و بالاترين سطح اعتماد اجتماعی به مشاغل فرهنگی و هنری ابراز شده است. اعتماد به نيروی انتظامی 5%، راهنمايی رانندگی 4% و ارتش 5% افزايش داشته است. اعتماد به قضات 7% و اعتماد به پزشكان 5% كاهش يافته است.

- ارزيابی وضعيت طبقاتی فرد و جامعه

پاسخگويان در ارزيابی وضعيت طبقاتی جامعه و خود نظرات متفاوتی ابراز كرده اند. از نظر آنها 51% مردم جزو طبقه متوسط و 47%  جزو طبقه پايين قرار دارند.

نظر به اين كه گزارش ياد شده، نشان دهنده نحوه قضاوت مردم مناطق مختلف كشور در مورد مسائل اجتماعی می باشد (به رغم اينكه ممكن است برخی پنداشتهای اظهار شده توسط پرسش شوندگان واقعيت خارجی نداشته باشد) لكن به هر حال نشان دهنده نحوه انعكاس واقعيات اجتماعی در آينه ذهنيت و قضاوت مردم كشورمان است. بنابراين، لذا بذل توجه هرچه بيشتر مسئولان و برنامه ريزان اقتصادی، اجتماعی و مديريتی به آثار اجتماعی سياست ها و برنامه ها و نقش رفتار سازی موارد مذكور، ضروری می باشد. بدين لحاظ، پيشنهاد شده است:

1- هدفگذاری های كمی در برنامه چهارم توسعه، ابعاد اجتماعی و فرهنگی ياد شده را هم شامل می شود، به نحوی كه ارتقا در اميد به آينده، نگرش های اجتماعی و بهبود اعتماد مردم به دولت و نهادهای اجرايی نيز در برنامه چهارم توسعه محقق گردد.

2- بازسازی اعتماد اجتماعی (Social Truth) در جامعه ايرانی، به صورت جدی در دستور كار سازمان، دولت و دستگاه های اجرايی قرار گيرد و از هرگونه اقدامی كه به امر مذكور صدمه می زند، در تصميم ها و روش های اجرايی احتراز شود.