نمایش دو فیلم درباره قربانیان سینمای ایران، با نام های "سیاهی" و "بعداز سیاهی" در جشنواره تصويرهنرمند، بشدت بینندگان آن را تحت تاثیر قرار داد.

این فیلم حكايت قربانيان سينماست كه فقر و نياز آنها را به «سياهي لشكر» تبديل كرده و به راستي زندگي سياهي پیدا کرده اند. مشكلات مالي، كار پرزحمت و كم‌درآمد و جنگ براي حفظ شرافت، خمیرمایه واقعی این فیلم است.

«نادر طريقت» در دو فيلم «سياهي» و «بعد از سياهي» به زندگي پردرد اين گروه پرداخته است. در فيلم «بعد از سياهي» كه نقش اصلي آن برعهده زني است كه از جواني در نقش «هنرور» يا همان «سياهي لشكر» بازی کرده، از طريق كارگردان به جشنواره‌اي محلي در ايران برده مي‌شود و در آنجا جايزه بهترين بازيگر را دريافت مي‌كند.

«فريده افتخاري» كه زندگي سختي داشته، در اثر پيگيري كارگردان، تحولي در زندگيش مي‌بيند.

در اين جشنواره فيلمي از تحقيق و تفحص «ابراهيم حاتمي‌كيا» براي نوشتن فيلمنامه‌اي در ارتباط با نسل جوان ايراني مقيم اروپا و ارتباط آنها با ريشه‌شان و گذشته و فرهنگشان، به نمايش درآمد. «وقايع‌نگاري يك فيلمنامه ناتمام» را «ابراهيم اصغرزاده» ساخته است. او در اين سفر همراه «حاتمي‌كيا» بوده و حتي انديشه‌هاي او را نيز دنبال مي‌كرده. در آخر «ابراهيم حاتمي‌كيا» به اين نتيجه مي‌رسد كه بعد از همه آن تحقيق‌ها اكنون «وقت ساختن اين فيلم نيست، باشد تا موقع‌اش.»