|
روز ١٩ مارس ٢٠٠٤ ، يك قاضی در بوئنوس آيرس احكام عفوی را كه
در سالهای ٩٠ آقای كارلوس منن
Carlos Menem
رئيس جمهور وقت آرژانتين صادر
كرده بود را مغاير با قانون اساسی خواند . اين احكام در رابطه
با شش ژنرالی بود كه
طی سالهای ١٩٧٦ تا ١٩٨٣ متهم به نقض حقوق بشر شده بودند
. .
چندی پيش ، كنگره ی آرژانتين نيز قوانينی را كه باعث
شده بود تمام ارتشيان گناهكار مورد عفو و بخشش قرار گيرند لغو
كرد از جمله دو قانون
، يكی تحت عنوان « نقطه ی پايان » مصوبه سال ١٩٨٦ و قانون
ديگری تحت عنوان « وظيفه
ی اطاعت و فرمانبرداری » كه در سال ١٩٨٧ تصويب شده بود. بد ين
ترتيب بعد از اين دو
واقعه امكان بازگشايی پرونده های متعدد ديگری نيز ميسر خواهد
شد.
روز ٢٤ مارس ، رئيس جمهور فعلی آرژانتين آقای نستور
كيرشنر
Nestor Kirschner
از جانب ملت آرژانتين از قربانيان دوران ديكتاتوری پوزش
طلبيد و اعلام كرد كه تصميم دارد محل سابق مدرسه ی مكانيك
نيروی دريايی
E S M A) )
، كه در دوران ديكتاتوری نظامی مقر بازداشت های غير قانونی و
شكنجه گاه بوده است را
به موزه ی ياد بودی تبديل سازد
.
چرا كه كشف استخوان ها و بقايای انسانی و همين طور
آثار خونی كه توسط جنايتكاران ، در آرژانتين ، بر جا مانده
همگی واقعی اند و حاصل
ذهن و تخيلات يك كارگردان فيلم های پليسی نمی باشد . همانطور
كه « جنون » مادران
ميدان مه كه خود را وقف دفاع از حقوق انسانی كرده اند و
خواستار مشخص شدن وضع ٣٠
هزار نفر « ناپديد شده » هستند ، واقعی است . حالت « جنوني» كه
آقای آلبرتو ماركار
Alberto Marquardt
كه خود طعم اسارت در زندان های آرژانتين و بيست سال غربت در
فرانسه ر ا چشيده در فيلم مستندش « من ، خواهر روحانی آليس » (
١ ) بطور هوشيارانه
ای و با در نظر گرفتن بار عاطفی به نمايش گذ اشته است . اين
فيلم قرار است از روز ٥
مه ٢٠٠٤ در سينما های فرانسه به نمايش گذاشته شود
.
خانم آليس دورمون
Alice Dormon
روز ٢٣ سپتامبر ١٩٣٧ در
فرانش كونته
Franche – Comte،
منطقه ای در شرق فرانسه ، متولد و روز ٨ دسامبر ١٩٧٧
در آرژانتين ناپديد شد .او ده سال قبل از ربوده شدنش به بوئنوس
آيرس آمده بود ، قبل
از آن مدتی در انستيتوی مبلغين مذهبی خارجی ، نوتردام دو لا
موت
Notre – Dame de la Motte
فعاليت كرده بود . اين انجمن مذهبی در سال ١٩٣١ توسط يك خانم
ثروتمند
آرژانتينی به نام ماری دولورس سالازارMarie
Dolores Salazar
و پدر روحانی ای به نام
ناسوی
Nassoy
پايه گذاری شده بود
.
نامه های آليس تار و پود تصويری است كه آقای آلبرتو
ماركار
Alberto Marquardt
آن را بر زمينه سالهای سياه و درد آور آرژانتين ترسيم
كرده است . اين نامه ها از روشن بينی و مبارزه جويی زنی حكايت
ميكند كه از بی عدالتی های اجتماعی به ستوه آمده و از همبستگی
و پشتيبانی آن هايی كه هيچ نداشتند
متاثر و منقلب می شد . او در
Villa Lugano
فعاليت می كرد و در كلبه ی كوچك دو در سه
متری خود زندگی را با سايرين تقسيم ميكرد . در اين حلبی آباد
بود كه انگيزه ی واقعی تعلق روحانی خود را يافت، او می گفت : «
فكر می كنم دريافته ام كه برای چه به دنيا
آمده ام
» .
دوستان اش از او به عنوان زنی فوق العاده ياد ميكنند
كه با ساير راهبه ها تفاوت داشت : « او در تمام جشن ها شركت می
كرد و در شادی دوستان پارا گوئه ای و بوليويايی خود شريك می شد
و به رقص و پايكوبی می پرداخت»
.
در طول فيلم ، ايمان و اعتقاد خلل ناپذير اين خواهر روحانی و
بيداری و آگاهی اجتناب
ناپذيرش در رابطه با ناملايمات اجتماعی و بی عدالتی ها و وحشی
گری های سياسی به
نمايش گذاشته شده است . ولی او تاوان سنگينی را برای نظراتش
پرداخت . يك شب، با خبر
چينی شخصی بنام آلفردو آستيز،
Alfredo Astiz
ملقب به « فرشته ی مرگ » كه در جريان
«
جنون » مادران ميدان مه رخنه كرده بود، آليس به دست كماندويی
از نيروی دريايی بازداشت شد و ديگر كسی او را نديد . آقای
آلبرتو ماركار می گويد : « من خود نيز به
زندان افتاده ام ولی به عنوان يك زندانی « شناخته شده » كه
بطور رسمی در يك زندان
مشخص و قانونی بازداشت شده بود. اين مطلب كه برای دستگاه عريض
و طويل سركوب
ديكتاتوری تنها تفاوتی « بوروكراتيك» به حساب می آمد، برای ما
زندانيان « شناخته
شده » تعيين كننده ی مرز بين مرگ و زندگی به شمار می رفت
» .
در فيلم «من خواهر روحانی آليس» ، آقای آلبرتو ماركار،
كه شيفته ی داستان فيلم شده است، شخصيت آليس را در حد يك قديسه
بالا برده و اين
تنها خرده ای است كه ميتوان از او گرفت . با به تصوير كشيدن
راه برگزيده و اهداف يك
زن ، با نشان دادن تحول او ، چه از نظر معنوی و چه سياسی و با
نمايش تعهد انسانی او
، اين فيلم، ياد و خاطره ی تمام ناپديد شدگان را گرامی ميدارد
و باعث می شود كه
بيآد آوريم كه به چه دلايلی كماكان همگان بايد خواستار محاكمه
ی ديكتاتور های سابق
امريكای جنوبی با شند
.
)
١
)
فيلمی از آلبرتو ماركار كه توليد بخش آرژانتينی آن با
: Cine Ojo Marcelo Cespedes / Carmen Guarani
وتوليد بخش فرانسوی آن با
: Point du jour
،
Luc Martin – Goussert / Emmanuelle Fage
می باشد |
