تيمور ترنج ـ شاعرجنوب ـ كه از مدتی پيش بدليل بيماری كبدی در بيمارستان نمازی شيراز بستری بود،چشم برجهان بست.  او چند روز پيش و با اين يقين كه ديگر برپا نخواهد ايستاد و جهان را ترك خواهد كرد برای سنگ قبر خود سرود:

آنجا كه تو خوابيده‌اي
ياران

هميشه بهانه‌ای برای گريستن دارند
او را قرار است در زادگاهش، (منطقه هفشه‌جان واقع در 15 كيلومتری فارسان) به خاك بسپارند.
تيمور ترنج متولد 1334 در شهركُرد بود، اما در خرمشهر بزرگ شده بود و دوران جنگ را در همين شهر سپری كرد و جای جای شعر او متاثر از 8 سال جنگ است.

بعد از جنگ به آن دليل كه در نيروی دريايی كار می كرد در بوشهر مستقر شد و سال‌ها در اين شهرساكن بود.
از ترنج سه مجموعه شعر ”صدای مردم ژرفا” ، ” تو چقدر شبيه شعرهای من گريه مي‌كنی” و ”دفتری از مجموعه اشعار نيستان” منتشر شده است.
او همچنين مجموعه ” اوقات دريا هميشه آبی نيست” را زير چاپ داشت.

غزلی از آنكه جوانی را با جنگ و ميان سالی را با رنج طی كرد:

« با خيالت دلخوشم ای ماه پنهان! بعد از اين
مي‌نهم بی روی تو سر در گريبان بعد از اين
پشت اين ديوارها سوسوی يك فانوس نيست
لحظه‌هايم تيره چون شام غريبان بعد از اين
فصل‌ها تكرار يك پاييز بي‌پروانه‌اند
كوچه‌ای بي‌انتها، من زير باران بعد از اين
اين خيابان‌های خالی تا كجايم مي‌برند
مشت در جيب و پر از بغض نيستان بعد از اين
گر كه بگذاری سرت را بر سكوت شانه‌ام
مي‌شوم غرق گل و عطر بهاران بعد از اين
عشق را هم‌صحبت اين لحظه‌های لال كن
آه... ای شيرين‌زبان! من را مرنجان بعد از اين»