نزديك سالن فجر سنندج كه مي‏شوی تعداد زيادی مرد در ماشين‏های خود درحال راهی كردن همسران‎شان به كنسرتی زنانه هستند: اين اولين كنسرت ويژه زنان سنندج است.

وارد سالن شلوغ كه مي‏شوی چيزی كه جلب توجه مي‏كند صدای گريه و اذيت و آزار بچه‏هاست. طبق معمول همراه با جمع شدن‏ زنان، چنين صداهايی به گوش مي‎رسد! بعضی از زن‏ها مجبور مي‏شدند وسط برنامه سالن را ترك كنند تا بچه خود را آرام كنند يا به دنبال كودكان‎شان بدوند! پرسشی كه ايجاد مي‎شد آن بود كه آيا پدران اين كودكان حتی برای چند ساعتی وقت ندارند تا همسران‎شان بتوانند آزادانه پس از سال‎ها در كنسرتی شركت كنند؟

اين كنسرت از 29 ارديبهشت تا 1 خرداد توسط گروه موسيقی «موسسه هنری نوا» با همكاری وزارت ارشاد اسلامی و گروه «هه وراز» برگزار شد.

سبك موسيقی سنتی بود و نوازننده ها و خواننده ها نيز لباس محلی سنندج را بر تن داشتند!

خواننده اين كنسرت خانم «شهرزاد فرخ‏كيش» متولد 1333 از سنندج بود. خانم فرخ‎كيش ترانه‏هايی را مي‎خواندند كه در وصف بي‏وفايی يا مهربانی و نيز جمال «يار» بود، آن هم «يار»ی مؤنث با ناز و كرشمه و گيسوانی زيبا و بلند.در واقع خانم فرخ‏كيش با زبان و دل مردان برای زنانی گرفتار گريه كودكان‎شان آواز مي‏خواند. معشوق‎های آوازهای او مونث بودند، درحالي‎كه در هيچ جای آن سالن، اثری از مردی يافت نمي‎شد، اما گويا «دل» مردان با ما بود!!

ما دختران جوان اين مملكت در اميد آن هستيم كه بالاخره روزی برسد كه زنان شعرها و ترانه‏هايی از خود و احساسات خودشان بسرايند و بخوانند ـ كی مي‎رسد آن روز­؟

(سايت فمينيستی ايران)