مراسم چهل و سومين سالگرد تاسيس نهضت آزادی ايران در منزل مهندس هاشم صباغيان معاون اجرائی دولت مهندس بازرگان  برگزار شد. درابتدای اين مراسم «امير خرم» طی سخنانی گفتمان پدرسالاری را گفتمان غالب در دوران پيش و پس از پهلوی دانست و گفت:

در آن دوران تمامی اقتدار از آن حكومت بود و مردم رعايائی بودند كه برای حاكميت تقدس قائل بودند و به ويژه در دوران پهلوی حاكميت تلفيقی از مدرنيزاسيون و پدرسالاری بود كه مبتنی بر اقتدارگرايی به همان شيوه سابق بود كه به مردم اجازه مشاركت و رقابت در قدرت را نمي‌داد و در ظاهر مدرنيسيم فرهنگی را تبليغ مي‌كرد.

دكتر ابراهيم يزدی دبيركل نهضت آزادی ايران در اين مراسم گفت:

هدف ما آزادی به معنی رهايی از استبداد تعيين حق حاكميت ملی بود، تا با تاسيس سازمانی، در غالب آن به اين مهم جامه‌ی عمل بپوشانيم. مادامی كه اين ضرورت در جامعه‌ی ما مشهود باشد، فعاليت ما و حضورمان در صحنه‌ی جامعه موضوعيت دارد.

وی ضعف دولت خاتمی را فقدان كار سازمان يافته دانست كه حمايت‌های مردم را به نيروی سياسی اثرگذار تبديل نكرده است.

دكتر يزدی در بخش ديگری از سخنان خود، انتخابات مجلس هفتم را نقطه‌ی عطفی در تاريخ سياسی ايران دانست و تاثيرات بسياری را منبعث از آن دانست.  درانتخابات رياست جمهوری آينده نيز پيروزی از آن همان راهيافتگان به مجلس هفتم خواهد بود.

محافظه‌كاران با دو چالش اساسی اقتصاد و مديريت در آينده مواجه خواهند بود، بويژه آنكه به نظر مي‌رسد آنها فاقد برنامه راهبردی هستند. همچنان كه ضعف و دوگانگی مديريت در افتتاح فرودگاه امام بيانگر اين عارضه است.

جنبش اصلاح‌طلبی نيازمند بازسازی است و بايد با درك شرايط كنونی ايران و جهان حركتی واقع‌بينانه در جبهه‌ای فراگير داشته باشد. ايران در آستانه‌ زايمان جديدی است و تمامی اين بحث‌ها و بحران‌ها درد زايمان است و مهم آن است كه فرزند آن، يعنی «دموكراسي» سالم به دنيا بيايد.

در اين مراسم، لوح تقديری به حجت‌السلام والمسلمين «حسين انصاري‌راد» به خاطر فعاليت وی در كميسيون اصل نود مجلس اهدا شد.

وی نيز در اين مراسم اظهار داشت: من در مطبوعات هم گفته‌ام كه كار مهم و فوق‌العاده‌ای از طرف من انجام نشده است و من كار يك مسلمان متعارف و معمولی را كه انجام وظيفه، حفظ شرف و شرافت انسانی و مسلمانی است، انجام داده‌ام.

 من از سال‌های 36 يا 37 كه كمتر از بيست سال داشتم، با نوشته‌های مهندس بازرگان به عنوان يك طلبه و دانشجوی بسيار نيازمند به راهنمايی، بهر‌ه‌ برده‌ام. من در عدالت و اخلاق ترديد نكرد‌ه‌ام و ديانت، اسلام، قرآن و جمهوری اسلامی را جدای از اخلاق و عدالت نمي‌دانم؛ زيرا دين يعنی اخلاق و عدالت.
وی با بيان اينكه مهندس بازرگان هرگز كينه‌ای نداشت، گفت: اين بهترين برخورد است كه انسان ‌فكر و نيت خوش دارد و راه را بر افراد پرخاشگر نمي‌بندد، لذا به همين دليل مرحومان بازرگان، طالقانی و دكتر شريعتی زنده‌اند اما پرخاشگران نمي‌توانند به حيات خود ادامه دهند.

در ادامه‌ی اين مراسم «عمادالدين باقي» كه درجلسه حضور داشت گفت:

كشور ما در سال 57 حدود 200 هزار دانشجو داشت و الان اين رقم بسيار افزايش يافته است و اين امر بر نگرش جامعه بی تاثير نبوده است و اين تغييرات در فرصت دوم خرداد و جنبش اصلاحات فوران پيدا كرد.  بدون شك اين جريان در بطن جامعه‌ جريان خواهد يافت و اين احتمال وجود دارد كه بار ديگر اين موج پديد آيد و قالب‌شكنی كند.

اگر بخواهيم جمع‌بندی كنيم، از هفت سال گذشته تاكنون مي‌توانيم يك آسيب‌شناسی از جريان تحزب داشته باشيم. اين جمع‌بندی نشان مي‌دهد كه در فعاليت‌های حزبی اخير نخبگان ما گاهی مسير دموكراسی را جهش وار رفته‌اند، بنابراين اين حركت جهش وار گاهی اوقات موجب درجا زدن مي‌شود كه نيروها نبايد از آن غافل باشند. اصلاح طلبان در مسائل سياسی خوب پيش رفتند اما در مسائل اجتماعی عقب افتاده‌اند و يك شكاف گفتمانی بين اصلاح طلبان درون حكومت و جامعه به وجود آمد و آنچه كه باعت نگرانی است آن است كه در جامعه به دليل شكاف گفتمانی، تكانی به وجود نيايد و اين نشان مي‌دهد كه اصلاح طلب‌ها از جامعه دور شده‌اند.

«عيسی سحرخيز» مدير مسئول نشريه آفتاب و مديركل اسبق مطبوعات در دولت خاتمی نيز طی سخنانی عدم تشكل يافتگی در فرهنگ و جامعه‌ی ايران را ”قصه‌ی پر غصه“ خواند و گفت: برای عبرت نسل جوان بايد هر چه زودتر دست به فعاليت‌های جمعی زد.

علی رغم اينكه تاكنون حركت‌های محدودی از سوی اصلاح طلبان در اين زمينه شده است، متاسفانه به نظر مي‌رسد كه اسفند ماه گذشته اين مهم به فراموشی سپرده شد.

هر روز تاخير، جامعه را سالها از اهداف خود دور مي‌كند و لذا اقدامات گذشته بايد با جديتی بيش از پيش ادامه يابد و در اين راستا همگرايی و يا حتی ائتلاف‌هايی رسمی و عملی ايجاد شود.

در اين مراسم از رهبران نهضت آزادی ايران، نمايندگان مجلس، روزنامه نگاران و ائتلاف ملی مذهبی، حسين انصار‌ي‌راد، هادی قابل، احمد منتظری، ابراهيم يزدی، عزت‌الله سحابی، محمد بسته‌نگار، محمد توسلی، غلامعباس توسلی، احمد زيدآبادی، احمد صدر حاج سيد جوادی، مرتضی كاظميان، ابوالفضل بازرگان، محمدعلی دادخواه، ‌عيسی سحرخيز، جلال جلالي‌زاده، بهاءالدين ادب، ورجاوند، معين‌فر، هرميداس باوند، عليرضا رجايی، عمادالدين باقی، سعيد رضوی فقيه و چند تن ديگر از فعالان سياسی حضور داشتند.