ا«فاطمه حقيقت‌جو» در مراسم همايش ايران پس از انتخابات كه از سوی انجمن اسلامی دانشگاه خواجه نصير برگزار شد، گفت:

برای فهم عدم شكست اصلاحات مي‌توان به شعارهای آبادگران پس از انتخابات شوراها و به ويژه انتخابات مجلس هفتم و مصاحبه‌هايی كه آقايان بعد از دمپينگ شورای نگهبان انجام دادند توجه كرد كه به پيروزی ناحق و نامشروع آنها منجر شد.

مشكل ما اين است، كه سازماندهی و رهبری اصلاح‌طلبی نداشتيم و نتوانستيم آن را تشكيل دهيم، البته باورها و اصول حاكم بر اكثر احزاب و جريانات اصلاح‌طلب با هم برابر بود و اصول مشترك زياد بود. رهبری اصلاحات با رييس جمهور كه جريان اصلاحات با او شروع شد بايد ارتقا مي‌يافت اما اين طور نشد. به اعتقاد من يا ظرفيت‌ها كافی نبود يا خاتمی نخواست. خاتمی خود را در حد يك رييس جمهور تنزل داد و رهبری جريان اصلاحات را در عمل نپذيرفت، البته مشكلات جدی زيادی باعث شد كه از تمام ظرفيت‌ها استفاده نشود.
وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اينكه چرا قانون مطبوعات را از دستور كار خارج كرديد؟ گفت: در جمع ما برخی حكم حكومتی را قبول و عده‌ای قبول نداشتند و مشكل از همانجا شروع شد. امكان قانونگذاری و اصلاحات در حوزه‌ها به مجلس ششم داده نشد و نطق استعفای نبوی يك سند مهم تاريخی در اين مورد است.

 كم و بيش و با تمام ضعف‌ها تلاشمان بر اين بود كه از ظرفيت‌های قانونی استفاده كنيم. اما ساختار سياسی اجازه‌ اصلاحات بيش از اين حد را نمي‌دهد.

 اگر مي‌خواهيم نگاهی به آينده داشته باشيم از اين زمان به بعد بايد با توجه به وضعيت و امكانات موجود عمل كرده و نهادهای مدنی را تقويت كنيم، در طول 7 سال گذشته نهادسازی را كمرنگ پيش گرفتيم.

مسلم است كه وضع موجود در كشور دوره ای گذراست و اتفاقات سريع‌تر و جدي‌تر روی مي‌دهد. درحال حاضر اين اتفاقات فراتر از ظرفيت پذيرش اين تغييرات است.
حقيقت جو در پاسخ به دانشجويی كه پرسيد چرا كروبی به عنوان رييس مجلس ششم انتخاب شد؟ گفت:

كسی مناسب‌تر از كروبی نبود، طبق قانون 290 نماينده بايد از ميان خود شخصی را به عنوان رييس انتخاب كنند، نمي‌توان دكتر پيمان، يزدی و بسته‌نگار را از بيرون رييس مجلس كرد. گزينه‌های ما محمدرضا خاتمی، ميردامادی، آرمين، محتشمي‌پور، مجيد انصاری و انصاري‌راد بودند، اما قدرت انتخاب ما محدود بود. ما در نهايت فهميديم كه هيچ‌كدام از گزينه‌ها به جز كروبی امكان تاثيرگذاری بر برخی نهادها را ندارند. كروبی باورها و نگرش‌های خاص خود را دارد و بر مبنای آن حركت مي‌كند اما در مجموع عملكرد وی قابل دفاع است.

حقيقت‌جو در باره رفراندوم گفت: در برخی موارد مثل رفراندوم كه پيگيري‌های زيادی كرديم با بن‌بست مواجه شديم، زيرا نياز به دو سوم آرا داشتيم، برداشت اوليه ما اين بود كه اگر رفراندوم را با موضوعات مورد نظر خود مطرح كنيم رأی نمي‌آورد بنابراين شرايط بدتر از عدم ارائه‌ آن مي‌شود.