علي‌اشرف درويشيان نيز مانند دولت آبادی اعتقاد دارد بايد در باره جنگ 8 ساله بسيار نوشت اما اين نوشتن آن نوشتنی نيست كه به سفارش مقامات نوشته می شود و به نوعی وصيت نامه جنگی و يا ستايش مرگ است.

درويشيان می گويد: امروز نوشتن درباره‌ی جنگ كاملا ضروری است. مطمئنا نياز به نوشتن درباره‌ی جنگ هشت‌ساله احساس مي‌شود؛ منتها اين كار بايد بدون جهت‌گيری و بي‌طرفانه صورت گيرد. تا وقتی كه سانسور وجود دارد و جناح خاصی متولی اين مساله است، امكان ندارد رمانی مثل “دن آرام” بنويسم كه نويسنده‌ی آن مانند ميخاييل شولوخوف بي‌طرفانه نسبت به چپ و راست و سرخ و سفيد اظهار نظر كند و آنچنان شخصيت‌های داستاني‌اش را بپروراند كه برای همه‌ی آن‌ها متاثر شويم.
خود من تاكنون در مجموعه‌ ”درشتی” داستان‌هايی درباره‌ی جنگ نوشته‌ام كه داستان ”نان و نمك برای پر طاووس” از ميان 125 داستان كوتاه در اسلو برگزيده شد و جايزه  گرفت.