مراسم «نفت، استقلال و عدالت» از سوی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه برگزار شد. دکتر «محمدحسین رفیعی» از چهره‌های ملی- مذهبی در این مراسم گفت:

در بحث تبلیغ انرژی هسته‌یی از ملی شدن نفت در دوران مصدق یاد می‌شود و آن را همطراز با دستآوردهای اتمی کشور معرفی می‌کنند، اما طرف دیگر تعطیل ملی بمناسبت ملی شدن نفت را لغو می‌کنند و به دانشجویان اجازه برگزاری مراسمی به همین مناسبت را نمی دهند. امروزه درس تاریخ از اصلی‌ترین دروس دانشگاهی در اکثر کشورهاست اما  متاسفانه در کشور ما کمتر به مسایل تاریخی تکیه شده و به آن افتخار می‌شود.

 نمی‌توان تاریخ ملی شدن صنعت نفت ایران را از تاریخ این ملت جدا کرد. اهمیت ملی شدن نفت به حدی است که سال گذشته از سوی دولت آمریکا اعلام شد که اسناد زمان ملی شدن صنعت نفت ایران که در یکی از بخش‌های مهم اسناد آمریکا بوده دچار حریق شده و از بین رفته است و شاهدیم که آنها هنوز از افشای واقعیات درباره‌ ملی شدن صنعت نفت وحشت دارند.

چرا یک حکومت نباید از تاریخ خود به عنوان یک سرمایه‌ ملی، حتی برای اجرای سیاست‌های خود استفاده کند. چرا نباید دانشجویان مراسمی داشته باشند که در آن درباره دلائل کودتای نفتی 28 مرداد سخن بگویند و تبادل نظر و اطلاعات کنند؟

تمدن، صنعت و رفاه غرب هم‌چنان که در 80 سال گذشته به نفت وابسته بوده در آینده نیز به این ماده‌ حیاتی نیازمند خواهد بود. این واقعیتی است که کشورهای صنعتی نمی‌توانند از کنار منابع نفت این منطقه به سادگی عبور کنند و ریشه‌ اصلی بسیاری از تنش‌های سیاسی و نظامی در این منطقه را باید در این عامل جست‌وجو کرد.

از 80 سال پیش که نفت وارد اقتصاد و درآمد ایران شده تا کنون سه برخورد با آن صورت گرفته است.

دیدگاه اول متعلق به بورژوازی دلال، تاجر وابسته است. این نظر مربوط به افرادی است که معتقد به انجام کار تولیدی بر روی نفت نبوده و مصر به فروش نفت خام و وارد کردن درآمد آن در بخش‌های مختلف‌اند که تخریب صنایع داخلی و عدم توجه به بخش‌های دیگر اقتصاد از مهم‌ترین معایب این دیدگاه است. عواقب بسیار خطرناک آن برای کشور را می‌بینیم.

دیدگاه دیگری که مصدق نیز از آن حمایت کرد معتقد است نفت یک مثلث سه ضلعی را تشکیل می‌دهد که اضلاع آن عبارتند از استقلال، دموکراسی و توسعه‌ اقتصادی به صورت تفکیک‌ناپذیر. مصدق استقلال و کوتاه کردن دست شرکت نفت ایران و انگلیس به عنوان دولتی در درون دولت را به تنهایی کافی نمی‌دانست و بر این اعتقاد اصرار داشت که باید دموکراسی (آزادی) و توسعه‌ اقتصادی را بطور همسان جلو برد.  حتی زمانی که آمریکا به مصدق ممنوعیت فعالیت حزب توده را پیشنهاد می‌کند مصدق امتناع می‌کند زیرا از عمق وجود به دموکراسی معتقد بود.

مصدق در سه سال نخست وزیری خود تنها 188 هزار تن نفت را به فروش رساند و با تبدیل بخش کشاورزی به بخش مسلط جامعه و در نظر گرفتن تمهیداتی از قبیل تقویت بانک‌های کشاورزی، کاهش بهره‌ی مالکانه، تشکیل شوراهای ده با اکثریت دهقانان و ... گام‌های بلندی برای آماده کردن اذهان جهت انجام اصلاحات ارضی برداشت که تراز اقتصادی ایران در سال‌های 31 تا 33 نشان‌دهنده‌ی الگوی موفق مصدق در اقتصاد بدون نفت با تاکید بر کشاورزی پویاست.

پایین آوردن هزینه‌های دولتی به واسطه‌ کم کردن قیمت اجرای پروژه‌های دولتی، تقویت بخش‌های صنایع و معادن، حمل و نقل و مسکن، مبارزه با فساد اداری و قضایی و ارتقای سلامت اداری از دیگر اقدامات مثبت دولت مصدق بود.

در شرایط فعلی نیز امکان اجرای سیاست‌های مصدق و الگوی مدنظر وی در ایران بیش از هر زمان دیگر وجود دارد.

قاچاق کالا، فرار مغزها، فرار سرمایه، معضلات اجتماعی، مشکلات معیشتی و ... را تنها درصورت پذیرش همان سیاستی که مصدق اتخاذ کرده بود می‌توان مهار کرد. نگاه به نفت نه به عنوان درآمد بلکه باید به عنوان یک سرمایه باشد.