اعتصاب رانندگان اتوبوسرانی تهران، عليرغم همه تدابير و كارشكنی‌های سپاه پاسداران، دادستانی تهران و نيروهای امنيتی ديروز آغاز شد. بنابر توافق هيات مديره سنديكای كارگران شركت واحد، برای همدردی با مردمی كه اتوبوس يگانه وسيله روزانه آنها برای رسيدن به سر كارهايشان و يا تردر در تهران است تنها يك پنجم اتوبوس‌ها از حركت باز ايستادند كه شامل نزديك به 3 هزار اتوبوس بود. اين اعتصاب در تكميل اعتراض‌های مكرر كارگران شركت واحد نسبت به دستمزد و شرايط سخت كارشان و همچنين توطئه‌های امنيتی، كارشكنی‌های خانه كارگر و خيانت هيات‌های حكومتی نسبت به توافق‌هائی صورت گرفت كه تاكنون چند بار بر سر آنها توافق شده بود. نيروهای امنيتی با حكم دادستانی تهران- قاضی مرتضوی- در آستانه برپائی اين اعتصاب، هيات مديره سنديكای كارگران شركت واحد را در يك يورش شبانه به خانه‌های آنها دستگير كرد تا بلكه با ايجاد رعب و وحشت و‌بی‌سر كردن اعتصاب مانع از برپائی آن شود، اما همه اين تلاش‌های حكومتی با ناكامی همراه شد و از صبح ديروز اعتصاب آغاز شد.

از اولين ساعات بامداد سپاه پاسداران واحدهای مدتوری خود را كه شامل اتوبوس‌های مخصوص حمل و نقل پرسنل سپاه است راهی خطوط اتوبوسرانی كرد تا بلكه اعتصاب را‌بی‌اثر سازد و آن را به شكست بكشاند، اما نه اين واحدهای موتوری توانستند امر حمل و نقل شهری تهران را كه با اخلال جدی همراه شده بود عادی سازند و نه توانستند كمر اعتصاب را بشكنند. شنبه شب، با هدف دلجوئی، برخی از بازداشت شدگان امنيتی سنديكای شركت واحد آزاد شدند تا بلكه از اين طريق نيز بتوان مانع اعتصاب شد، اما اين ترفند نيز مفيد نيفتاد و به همين دليل نيز برخی از آنها بار ديگر ديروز دستگير شدند. از اين جمع منصور اسانلو رئيس هيات مديره سنديكا كه شب اول دستگير شده بود، در شب دوم و درجمع افراد رها شده آزاد نشد و ازهمان ابتدا به زندان اوين منتقل شد.

تمام شبكه‌های خبری جهان و تلويزيون‌های پربيننده اروپا، اعتصاب اتوبوسرانی تهران را پوشش وسيع خبری دادند. در اروپا نيز پيوسته اعتصاب خطوط حمل و نقل شهری مهم ترين خبر است، زيرا هيچ اعتصابی در حد اعتصاب خطوط حمل و نقل نمود و نمايش بيرونی ندارد و مردم با چشم خود شاهد اعتصاب نيستند. هيچ نوع سانسور خبری نيز درباره اين نوع اعتصاب ممكن نيست زيرا ميليون‌ها شهروند شاهد و ناظر آن هستند.

بدين ترتيب، اعتصاب ديروز شركت واحد اتوبوسرانی تهران، مهم ترين اعتصاب 27 سال گذشته ارزيابی شد و بسياری آن را با اعتصاب 1347 شركت واحد تهران مقايسه كردند. البته اعتصاب ديروز شركت واحد كاملا شكل مدنی خود را حفظ كرد و عليرغم خشونتی كه نيروهای انتظامی و امنيتی در خطوط مختلف اتوبوسرانی از خود بروز دادند با هيچ گونه خشونتی از جانب اعتصاب كنندگان همراه نشد. درحاليكه در زمان شاه تعداد زيادی اتوبوس به آتش كشيده شد و يا در خيابان برگردانده شد و تا ساعات طولانی رفت و آمد اتومبيل‌های سواری نيز ناممكن شد.

دو اظهار نظر خنده آور و تاسف بار از جانب رئيس شورای شهر تهران در ارتباط با اعتصاب رانندگان شركت واحد اتوبوسرانی تهران خواندنی و تاريخی است. نخست آنكه "چمران" رئيس شورای شهر گفت "سنديكا غير قانونی است" و دوم اينكه " راه حل سپردن شركت واحد به بخش خصوصی است"

شورای شهر تهران متاثر از تحريم انتخابات آن، با 5ر2 در صد آراء تهرانی‌های واجد رای تشكيل شد و از دل اين غفلت بزرگ تهرانی‌ها، امثال چمران رئيس شورای شهر شدند و احمد نژاد نيز به شهرداری آن رسيد. فاجعه دولت كنونی از همانجا آغاز شد. از ناآگاهی و غفلت مردم و تحريم انتخابات و عدم درك اهميت و نقش شورای شهر.

چمران كه در حاشيه يكصد و نود و هشتمين جلسه شورای شهر(بدون حضور خبرنگاران) سخن می‌گفت: بر اساس اعلام مقامات مسؤول، تشكيل سنديكا غيرقانونى است و متاسفانه اين مساله از ۶ يا ۷ سال گذشته مطرح بوده، اما در همان ابتدا برخورد منطقى با اين موضوع انجام نشده است و به جاى چاره‌انديشى از كنار آن به راحتى گذشتند.

( اين سخنان، هيچ معنائی ندارد جز اينكه از همان ابتدا كه به دوران رياست جمهوری خاتمی بر ميگردد بايد فعالان احيای اين سنديكا سركوب می‌شدند! شورای امنيتی شهر تهران، جز مهدی چمران رئيس ديگری می‌توانست داشته باشد؟)

درحاشيه اعتصاب ديروز رانندگان شركت واحد در تهران، خبرگزارى آسوشيتدپرس با اشاره به خواسته‌های صنفی و حقوقی كارگران و بحران اقتصادی جمهوری اسلامی و اعتصاب‌های ديگری كه وجود دارد و يا در راه است گزارش داد:

كشور ۷۰ ميليونى ايران با تورمى فزاينده، از يك بيكارى ۲۰ درصدى در رنج است. مقامات ايران از يك تورم ۱۶ درصدى سخن مى‌گويند، در حاليكه كارشناسان معتقدند كه شاخص تورم نزديك به دو برابر اين رقم است.

گزارش شاهدان:

امروز يكی از همكارانم كه خانه اش  در سه راه آذری است گفت: چون اتوبوس نبود تمام مردم درخيابان‌ها سرگردان بودند اما هيچكس معترض اعتصاب نبود. مردم حتی وسط خيابان صف می‌كشيدند تا مانع حركت اتومبيل‌های ديگر هم بشوند. نيروی انتظامی در چند نقطه به اين مردم يورش برد و برخی از آنها را به داخل مينی بوس‌های ضد شورش منتقل كرد. در چند مورد شاهد بودم كه چند نفر كارت‌هايشان را با اعتراض به نيروی انتظامی نشان داده و با صدای بلند می‌گفتند ما خودمان عضو بسيج فلان اداره هستيم و مردم برای اين بسيجی‌ها دست می‌زدند و از اين كه با مردم همراه شده بودند خوشحال بودند.

در قسمت‌های شمال تهران اتوبوس‌هائی كار می‌كرد كه رانندگانش خيلی ناشی بودند و معلوم بود از سپاه و يا ارتش آورده و پشت آن نشانده اند؛ اما در جنوب تهران از اتوبوس خبری نبود

اعتصاب كاملا در بين مردم بازتاب داشت.

در سه ميدان آزادی و شمشيری و انقلاب رفت و آمد كاملا فلج شده بود و در ترمينال انقلاب يك اتوبوس ارتش را ديدم كه مسافر سوار می‌كرد. مردم به مسئولين و اوضاع فحش می‌دادند اما اعتصابيون را تحسين می‌كردند.