وزیر خارجه ایالات متحده، "کاندالیزا رایس" در مصاحبه ای که 12 ژانویه کانال سی‌بی‌اس امریکا با وی کرد، درباره مرحله جدید فعالیت اتمی ایران گفت:

ایران پیشنهادات ارائه شده توسط مذاکره کنندگان سه کشور اتحادیه اروپا و روسیه را که به آنها اجازه توسعه برنامه صلح آمیزوغیرنظامی هسته ای می‌داد رد کرد و اکنون زمان آن رسیده که شورای امنیت سازمان ملل وزن خود را روی برنامه اتمی ایران که بدون شک برنامه سلاح هسته ای است بگذارد. آنها پیشنهاد بسیار سخاوتمندانه اتحادیه اروپا را رد کردند، که همچنین همه نوع مزایای تجاری نیز به همراه داشت. روس‌ها پیشنهاد دیگری مبنی بر پروژه ای مشترک ارائه دادند. آنها هیچ علاقه ای به آن نشان ندادند. ایران بجای همه اینها اعلام کرد تعلیق دو ساله فعالیت‌های هسته ای خود را پایان می‌دهد و پلمپ‌های آژانس بین المللی انرژی اتمی بر تاسیسات نطنز، که ایران در آنجا به تحقیقاتی با هدف ساختن کارخانه سنتریفیوژ برای غنی سازی اورانیوم مشغول است را شکست.

این اقدامات ایران تنها پنج ماه پس ازسرگیری تبدیل اورانیوم در تاسیسات اصفهان، که آن هم در سرپیچی از خواسته‌های جامعه بین المللی بود صورت گرفت.

 تبدیل اورانیم اور به اورانیوم هکسافلورید گازی اولین قدم در چرخه سوخت است. این می‌تواند در یک سنتریفیوژ به اورانیوم رده سوخت یا رده سلاح غنی سازی شود. این باید مربوط به سلاح هسته ای باشد چون آنها هرگونه فرصتی برای برنامه غیرنظامی هسته ای با شرایطی که اتحادیه اروپا پیشنها کرده بود و شرایطی که روس‌ها ارائه دادند داشتند.

ازسرگیری تحقیقات غنی سازی اورانیوم همه تلاش‌ها جهت مذاکره برای راه حلی دیپلماتیک برای مسئله هسته ای را از بین برد، و اکنون همه ما(سه کشور اروپائی و امریکا) از شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی می‌خواهیم موضوع به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع شود.

رایس گفت: "وقتی به شورای امنیت ارجاع می‌شوید شما اصولا کشوری هستید که به عدم ایجاب تعهدات خود محکوم شده اید. این موضوع ریسک‌هایی با خود دارد، و شامل عواقبی است. شورای امنیت ابزاری در اختیار دارد که می‌تواند از آنها جهت اجبار ایران به انجام خواسته‌های بین المللی استفاده کند. البته تحریمات لزوما قدم اول نخواهد بود.  بعضی از این اقدامات به رفتار ایران بستگی خواهد داشت. ایران هنوز فرصتی برای بازگشتن به مذاکرات خواهد داشت. فاز جدید دیپلماسی در چارچوب شورای امنیت می‌تواند موثر باشد. جامعه بین المللی همچنان متحد است، در صورتی که جامعه بین المللی به قدرت امروز خود در محکوم کردن ایران باقی بماند، و اگر جامعه بین المللی حاضر باشد این کار را با عمل دنبال کند، می‌توانیم مسئله را بصورت دیپلماتیک حل کنیم.