ابطحی ـ به مناسبت ايام 16 آذر امسال هم در تالار ابن سينا ی تهران و به دعوت انجمن اسلامی علوم پزشكی و هم در دانشگاه علوم و فنون بابل سخنرانی داشتم. فضای كشور در نيمه ی آذر، دانشجوئی می‌شود ولی امسال به دليل سقوط هواپيمای اهالی رسانه كه پيوند طبيعی با مردم و دانشجو دارند و هوای آلوده ی پايتخت و عدم حضور مسئولان رسمی كشور در دانشگاه‌ها اين فضا متفاوت بود. در تالار ابن سينا كه دوشنبه برگزار شد با سعيد حجاريان و آرمين بوديم. سعيد هميشه ياد آور روزهای سخت دوران اصلاحات است. ديروز در مسيری كه به طرف بابل ميرفتم sms دريافت كردم كه منوچهر نوذری، هنرمند نام آور هم درگذشت. ياد دوران مديريت راديو افتادم كه برای اولين بار بعد از انقلاب از نوذری دعوت كرديم در راديو برنامه اجرا كند و خيلی‌ها مخالفت كردند. از آن موقع هميشه باهم دوست بوديم. خدا رحمتش كند كه لبخند بر لب مردم می‌آورد. در محيط دانشگاه بابل انجمن اسلامی با كمترين امكانات در برابر امكانات فراوان گروه‌های ديگر به تلاش سياسی مشغول بودند. 40 دقيقه‌ای صحبت كردم و يك ساعتی پرسش و پاسخ. يار دبستانی شعر آشنای هر دو مراسم بود. سئوالات دانشجويان بابل مثل همه ی محيط‌های دانشجوئی صريح بود و پاسخ دادن آن هم مشكل. البته امسال بدليل اينكه فقط شهروند بودم، پاسخ دادن ساده تر بود. اگرچه قبل از جلسه چند نفر از بچه‌های هنرمند گلايه می‌كردند كه يكی از مقامات بابل اجرای كنسرت اعلام شده ی موسيقی را منع كرده و تعطيل شده بود ولی قطعه ی زنده سنتی كوتاهی را دو نفر از دانشجوهای خوش قريحه اجرا كردند كه خيلی دلنشين بود. يادی از مراسم پارسال و حضور آقای خاتمی در دانشگاه كرديم و حملات تندی كه به رئيس جمهور پارسال در دانشگاه شد كه به اعتقاد من هم افتخار آقای خاتمی بود وهم افتخار دانشگاه. گرچه كار سياسی در دانشگاه دشوار شده ولی در شهرستانها دشوارتر است. يكی از دانشجويان غير مسلمان هم از سخنان آقای جنتی كه غير مسلمانان را حيوان ناميده بود سئوال كرد. ضمن اعلام شرمندگی از اين سخنان‌بی‌پايه گفتم آرزوی قبلی ام را تكرار ميكنم كه‌ای كاش بعضی‌ها زودتر بازنشست شوند و با اين سخنان هر روز موجب وهن بيشتر كشور و دين و خودشان نشوند. انصافا دانشجويان بيش از همه گروههای تاثيرگذار بار سياست و دفاع از مردم را بر دوش كشيدند و بيش از ديگران هزينه دادند كه هيچگاه از خاطره ی مردم محو نخواهد شد. بعد از پايان مراسم باز تلويزيون را ديدم كه چهره‌های آشنای فاجعه ی سقوط هواپيما را نشان ميداد. همان‌ها كه سوخته‌هايی به ياد جنازه‌های آنان امروز تشييع شد.