بهزادفراهانی: ‌تئاتر هرگز جزء سياست‌های فرهنگی كشور به حساب نيامده است و در اين شرايط بهترين مديران هم همان كاری را انجام می‌دهند كه تشكيلات تئاتری به آنها پيشنهاد می‌كند. اگر در مقاطعی فردی توانسته است، كارهای مثبتی انجام دهد، بسيار زودگذر بوده است، در صورتی كه مشكل ما با اتكا به روابط خاص حل نمی‌شود، چرا كه ما نيازمند بودجه رسمی تئاتر و تعريف تئاتر به عنوان يك حرفه هستيم.

مشكل اصلی ما درحال حاضر كمبود سالن و بودجه است و كسی هم تمايلی به حل كردن اين مشكل ندارد كه اگر چنين بود، در اين سال‌ها دست كم يكی دو مجموعه مانند تئاتر شهر می‌ساختند، در صورتی كه بهترين سالن‌های تئاتری تهران تبديل به سالن سينمای كودك يا سالن عروسكی و ... شده‌اند.