|
كنفرانس وزرای امور خارجه كشورهای عضو سازمان كنفرانس اسلامی
به كار خود پايان داد. در اين اجلاس 500 شخصيت از 56 كشور
اسلامی و نمايندگان پنج كشور ناظر غير اسلامی و تعدادی ميهمان
از سازمان‌ها و جنبش‌های مقاومت اسلامی حضور داشتند.
مركزی ترين بحث در اين اجلاس "ضرورت اصلاحات" در كشورهای
اسلامی بود، كه تا حدود زيادی می‌توانست متاثر از طرح
خاورميانه بزرگ امريكا باشد. سخنرانان كوشيدند ضرورت آغاز
ابتكار عمل برای اصلاحات را ياد آور شوند. حتی در بيانيه
پايانی اين كنفرانس نيز بر ضرورت اصلاحات اقتصادی، اجتماعی و
فرهنگی و گسترش همكاری‌های دموكراتيك،
تحكيم نقش جامعه مدنی
و
اعتماد به قوانين قويتر
گنجانده شد.
در بيانيه پايانی كنفرانس نيز بر حل مساله فلسطين، مذاكرات
صلح اعراب و اسراييل، امنيت و ثبات در عراق با مشاركت تمام
گروه‌ها، حمايت از بازسازی سودان مورد تاكيد قرار گرفته است.
در ارتباط با سودان، كنفرانس روی ضرورت مشاركت احزاب سياسی
سودان در روزند بازسازی اين كشور، جلوگيری از تجزيه سودان و
حفظ وحدت آن تاكيد شده است.
بيانيه به اصلاحات سازمان ملل نيز اشاره و تاكيد می‌كند:
كشورهای اسلامی از
اصلاحات سازمان ملل
حمايت می‌كنند و درعين حال خواهان اختصاص پنج كرسی از
كرسی‌های شورای امنيت به كشورهای اسلامی هستند.
از نكات مهم ديگر اين بيانيه، تاكيد روی رفع تبعيض زنان
دركشورهای اسلامی است. دراين ارتباط بيانيه تاكيد می‌كند:
بايد
حقوق زنان
و مشاركت آنها در تمام عرصه‌ها مورد توجه قرار گيرد. درارتباط
با حقوق اقليت‌های مذهبی در كشورهای اسلامی نيز بيانيه اعلام
می‌كند:
اقليت‌های مذهبی
بايد به دور از هر گونه تندروی، مورد حمايت قرار گيرند. جوامع
اسلامی بايد در راستای افزايش مشاركت آنها در جامعه حركت كنند.
اختلافات فرهنگی، تمدنی و دينی بايد مورد حمايت قرار گيرند و
اين تنوع اديان و فرهنگ‌ها نبايد منجر به اختلافات و درگيری‌ها
شود؛ بلكه بايد وسيله‌ای برای غنی سازی فرهنگ‌ها باشد و از
طريق گفت‌وگو‌های هدفمند، اديان و تمدن‌های مختلف به يكديگر
بپيوندند.
نمايندگان كشورهای روسيه، ايتاليا، تايلند بعنوان اعضای ناظر
در اين كنفرانس حضور داشتند.
بيانيه اجلاس كشورهای اسلامی شباهت زيادی به ديدگاه‌هائی دارد
كه محمد خاتمی طی 8 سال در ايران آن را اعلام داشت و اكنون در
شرايطی دوران رياست جمهوری او پايان می‌يابد كه كشورهای اسلامی
ديدگاه‌های او را به تناسب موقعيت و شرايط خود پذيرفته اند،
اما در خود ايران مخالفان سرسخت اين اصلاحات مجلس و قوه مجريه
را قبضه كرده اند. |
