|
دكترمعين، دوشنبه‌شب به همراه
سخنگوی خود"الهه كولائی" با اكبر گنجی در خانه وی ديدار
كرد.
معين كه يكی از پزشكان معالج گنجی در چند سال پيش بوده، به
گنجی گفت: دلم پيش شما بود، هم
طبيبانه، دوستانه و هم شهروندانه.
گنجی در پاسخ به حال پرسی دكتر معين گفت:
شايد از هر 300 زندانی، 290 نفر سيگاری باشند، مواد
مخدر در زندان خيلی گسترده است، فضای داخل بندها بسته است، هوا
جريان
مناسبی ندارد، آفتاب نيست، لذا بيماريهای تنفسی شايع است.
بلااستثناء
هركس می‌آيد پس از مدتی بيماری كمر می‌گيرد، مثل
اميرانتظام، زرافشان،
قاضيان و بقيه.
من هم در زندان آسم گرفتم.
الهه كولايی گفت: "بايد از تاريخ تجربه آموخت و ديد كه بايد
چه كرد تا اين چنين نشود. امروز وقتی با مردم صحبت می‌كردم
می‌ديدم
كه آنها كاملا به مسائل واقف هستند و تأكيد می‌كردند كه تنها
راه، مقاومت
و استقامت است.
معين گفت: راه بسيار طولانی است، اين كه فعال سياسی زندانی
نداشته باشيم دارد به خواست عمومی تبديل می‌شود؛ اينجاست كه
نقش فرهنگ
بارز است.
متأسفانه احساس نياز به آموزش در بين مديران ما وجود
ندارد.
گنجی به نوشته‌هايش در زندان اشاره كرد و گفت: قبلا درباره
سنت رايج در بلوك شرق نوشته
بود، خيلی از آن وقايع در همين‌جا هم در حال اتفاق است. مثل
قضيه‌‌هاشم آقاجری كه می‌خواستند او را به پزشك قانونی ببرند و
بگويند ديوانه است. حكم هم كه از مجنون ساقط است! البته‌هاشم
خيلی خوب با اين قضيه برخورد كرد چون اين بدترين توهين بود.
ما كه نظراتمان با ديگران متفاوت است، ولی شما كه به ميدان
آمده‌ايد، بايد كمی {مواضعتان را} راديكالش كنيد.
ما يك مصدق می‌خواهيم، اگر نباشد، كاری صورت
نمی‌گيرد. بايد ايستاد و مقابله كرد.
به نظرم آقای خاتمی هيچ‌جا روی حرفش
نايستاد. وقتی دكتر يزدی را چند وقت پيش ديدم، گفت چه نظری
داری؟ گفتم
:تحريم.
گفتم شما چه؟ گفت شركت مشروط ولی شروطشان محقق نشد، گفتند اگر
رد
صلاحيت كنند. اما مشخص بود كه رد می‌شود، همين مواضع در دوستان
خودشان هم
اختلاف انداخت. منظورم اين است كه سياستمدار بايد اصولگرا باشد.
معين هم گفت: من هم گفته‌ام كه اصولگراترين كانديداها هستم. در
وضعيت پيش‌آمده، شرايط ايجاب می‌كند كه بايستيم.
پس از اعلام تاييد صلاحيتم راحت‌تر بودم كه كنار
بكشم اما نتوانستم خود را مجاب كنم كه از مسووليت اجتماعی شانه
خالی كنم و
در خانه بنشينم ، بنابراين ايستادگی را در شركت ديدم.
گنجی گفت: پيشنهاد من اين است كه سخنگوی بخش محذوف جامعه شويد.
امثال آقای خشايار ديهمی كه آن يادداشت را نوشت، بسيارند كه
سرخورده
شده‌اند و در اين 25 سال گذشته به آنها ظلم شده و سخنگو ندارند.
معين پرسيد: به نظر شما بهترين انگيزه‌ی آنها برای انتخابات چه
می‌تواند باشد؟
گنجی گفت: سخنگوی آنها شويد و پای آن بايستيد.
البته ما همگی در اين شرايط مقصر هستيم. به حجاريان گفتم اگر
50 نفر از دوستان بيايند در زندان و اعتصاب
كنيد، مطمئن هستم كه جلويش نمی‌ايستند.
در اين قضيه‌ی اعتصاب حتی عباس عبدی را برای درخواست از من
برای شكستن اعتصاب آوردند.
در اين شعارها ايستادن مهم است، اگر مصدق، مصدق
شد، برای اين بود كه جلوی مخالفانش ايستاد. من می‌گويم
دموكراسی بدون
خشونت اما با هزينه.
معين گفت: يك نفر شايد بالاخره نتواند، اما اگر يك جمعی
بخواهند،
حتما می‌توانند. اصل ما بر ايستادگی و استقامت است. اگر معيار
وجود داشته
باشد، ان‌شاءالله می‌ايستند.
گنجی گفت: بسياری از دوستان را می‌شناسم كه به نظرم اين تيپی
نيستند، مشاورانی هستند كه شما را به محافظه‌كاری وامی‌دارند.
بسياری از
اين دوستان چه قبل و چه بعد از سال 1376 هركاری خواستيم كنيم،
مخالف
بودند، ان‌شاءالله كه با شما چنين نكنند و به شما كمك كنند. ما
برای شما
آرزوی موفقيت می‌كنيم.
معين گفت: دعا كنيد كه وفای به عهد داشته باشيم. ان‌شاءالله كه
شما هم بيرون بياييد و كمك كنيد.
گنجی گفت: امام بسيار شجاع بود و روی حرفش
می‌ايستاد. اين چيزی است كه در بسياری از دوستان خودمان
نمی‌بينيم.
اين كه در اين هشت سال اين چنين شد، چون نايستاديم. آقای
حجاريان می‌گفت:
فتح سنگر به سنگر، اما ما عقب‌نشينی سنگر به سنگر می‌كرديم.
روش‌هايمان كاملا مسالمت‌آميز است، اما بايد محكم
بايستيم و هزينه هم بدهيم. لازم نيست كه كسی ديگر بيايد و برای
ما كاری كند، ما خودمان بايد حركت كنيم، آنها هم كه بيايند
برای خودشان می‌آيند نه
برای ما، ما به آمريكا كاری نداريم.
همه‌ی خطاها را هم با هم كرده‌ايم و
نتيجه‌اش به همگی برمی‌گردد.
كولايی نيز گفت: هميشه اين طور است كه در كشورمان حركتی را
شروع
می‌كنيم، اما به علت اشتباه خودمان به خطا می‌رويم. مثل
مشروطيت، نهضت ملی و همچنين اصلاحات كه پس از هشت سال به
انفعال رسيد. بايد روی مديريتها كار
كرد.
سپس گنجی گفت: بايد در مقابل اين ساخت‌های حقيقی ايستاد، قانون
كه يك
صورت است. حتی طرف می‌گفت كه اعتصاب غذا حرام است! بالاخره
بايد از
تجربيات بشری استفاده كنيم، تجربه‌ی گذار به دموكراسی مشخص
است، برای گذار
به آن در تمام دنيا، اعتصاب، تظاهرات و خيلی كارهای ديگر شده
است. دوستان
ما از فشار از پايين می‌ترسند و فقط می‌خواهند از بالا
چانه‌زنی كنند!
فشار از پايين غير از اين است كه فرهنگ عمومی بالا برود؟ بايد
روی فرهنگ كار كرد.
گنجی نيز با بيان اينكه
"NGOهای
ما مستقل نيستند" گفت: ما از اعتصاب،
تحريم و اين گونه حركتها می‌ترسيم و حاضر نيستيم آنها را
آزمايش كنيم. چرا
ما نبايد چك بخوريم، البته ما نبايد خشونت كنيم. بلااستثناء
تمام كشورهايی كه به دموكراسی گذار كرده‌اند، هزينه داده‌اند.
البته من دوست ندارم كتك
بخورم، اما طرف مقابل می‌زند.
كولايی گفت: مهم، حاصل اين تلاشهاست. بايد ببينيم با چه روشی
با هزينه‌ی كمتر به نتيجه می‌رسيم.
گنجی پاسخ داد: دوستان ما بلااسثتناء می‌گفتند ما
اصلاحات بدون هزينه می‌خواهيم.
معيين در تأييد گفته‌ی گنجی گفت:
بله، اين امكان ندارد.
در ادامه گنجی در پاسخ به كولايی كه پرسيد "چرا پس از 8 سال
هنوز
اينجا هستيم؟" گفت: به لحاظ زيرساخت‌ها وضع ما نسبت به قبل خوب
است. رشد
طبقه‌ی متوسط، رسانه‌ها و . . . وضعشان خوب است. وضع ما نسبت
به كشورهای اطراف هم خوب است، اما نخبگان ما مشكل دارند.
معين گفت: اصل ايستادگی را بايد بپذيريم، منتها كمترين هزينه
را بپردازيم.
گنجی هم گفت: افرادی را دورتان جمع كنيد كه حاضر به زندان رفتن
باشند. اميدوارم بايستند.
وی در ادامه با نقل قولی از زرافشان گفت: می‌گويد ببينيد كه
دوستان
شما انحصارطلب هستند نه دموكرات! يا ملی مذهبی‌ها كه هرچه
می‌شود آنها را
به زندان می‌برند. اين انصاف است؟ از اينها با اسم ياد كنيد.
البته
گذشته‌ها گذشته است، من دوست نداشتم اين حرفها را بزنم. اما
برای راهی است
كه در پيش گرفته‌ايد. از اين به بعد بايد زبانهای نيش‌دار را
بشنويد.
اميدواريم كشور به دموكراسی و آزادی همراه با دين برسد.
معين نيز با بيان اين كه از كسانی كه گنجی گفت، ياد كرده است،
اظهار
داشت: ما الان خيلی نياز به تذكر داريم. اميدواريم كه اوين‌ها
به دانشگاه
تبديل شوند.
|
