گروه «سایه» در شهریور‌ 1384 در خانه «هوشنگ ابتهاج» (سایه) در تهران شکل گرفت. غزلسرائی که روزگاری مسئول شعر برنامه گل‌های رادیو ایران ( پس از رهی معیری) بود و موسیقی ایرانی در رگهای خودش و شعرش روان است.

یکی از اعضای این گروه می‌گوید: شاید نام «سایه» را به این خاطر انتخاب کردیم که همچون او نغمه‌های عاشقانه بنوازیم و طرحی نو در اندازیم. گروه «سایه» را سودای آن است که نشانی از «شمس» بیابد و فرصتی و فراغتی پدید آورد که «نفسی بیاییم و بنشینیم و سخنی بگوییم و بشنویم.

پیش از این نمونه‌هایی از آهنگسازی و همنوازی نگارنده با  تنبک امیرعلی سام، همنوازی کمانچه (1، 2، 3) و پیانوی سینا جهان آبادی با سه‌تار و آواز اشکان کمانگری را در «یک سبد آواز نو» قرار داده بودیم.

قطعه زیر نمونه دیگری از توانایی‌های سینا جهان آبادی از اعضای گروه «سایه» و از چهره‌های موسیقی ایران در میان نسل جوان است.

جانهای روشن

آهنگ و تنظیم: سینا جهان آبادی

خواننده: محمد عبدالحسینی

( بدین ترتیب و با ابتکار و همت سایه، می‌رویم که  دایره تنگ چند گروه کوچک اما شناخته شده موسیقی در دو دهه گذشته باز شود و نسل جدیدی به میدان در آید که نام و آوازه علیزاده و شجریان و ... را ندارند، اما باید به میدان در می‌آمدند تا امید به ادامه بالندگی موسیقی ایران دو چندان شود. کدام مشوق با صلاحیت بهتر از سایه؟)