صدای مردی که روبه روی من نشسته در گوشم زنگ می‌زند:خانوم!حالا چرا افغانی؟!نگاه می‌کنم به مرد که پشت میز در طبقات کاغذبازی‌های باطل حل شده پشت انبوهی از غبار نشسته روی ذهنی که سال‌ها قانون‌های ضد انسانی ا برای مراجعینی چون من تکرار کرده و خود انگار تبلور همان قانون‌هایی است که وقتی از آن حرف می‌زند گویی پای ایمانش در میان است.

چه جوابی می‌شود به او داد؟به او که مرا مثل کودکی می‌بیند گیر کرده در مغازه اسباب بازی فروشی که اجازه انتخاب یک اسباب بازی و فقط یکی را دارد!؟و او می‌خواهد جنس بهترش را به رخم بکشد.آقای کارشناس امور اتباع خارجی ادامه می‌دهد غلط یا درست در شرع ما و در قانون ما مرد بر زن ولایت دارد.اگر شما با یک تبعه خارج ازدواج کنید تابعیت ایرانی را از دست می‌دهید و در دادگاه‌های ایران هیچ حقوقی نخواهید داشت،فرزندانتان تابعیت شوهرتان را خواهند داشت و هر زمان که او ملزم به ترک کشور باشد شما هم باید ایران را ترک کنید چون تابعیت ایرانی ندارید.

ذهنم پر از آرزو می‌شود،آرزویی که یک کودک در راه دارد.پر از آرزو که وقت ازدواج می‌گفت ما همه ایرانی هستیم اهل" ایران بزرگ".ذهنم پر از آرزو می‌شود که تازه فهمیده قانونا همسر شوهر افغانی اش نیست،که قانونا‌بی‌وطن است،که شرعا و قانونا باید سرزمینش را ترک کند.پر از آرزو می‌شوم که وقتی برایش از حرف‌های کارشناسان امور اتباع خارجی گفتم پر از بغض زمزمه کرد:انا خلقناکم من ذکر و انثی و جعلناکم شعوبا وقبائلا لتعارفوا

گفت:این صدای شرع که من می‌شنوم نه زن و مرد و نه قومیت و ملیت را مایه برتری ندانسته!

آرزو از همان جنسی است که تنگ و کوتاه بودن و حتی رنگ لباسش به جنجالی ترین بحث محافل سیاسی و هراس روزهای تابستان گذشته او تبدیل شده بود اما حالا‌بی‌وطن شدنش برای هیچ کس مهم نیست!آرزو ادامه همان نسلی است که مقابلش هزار رنگ سیاه چیدند تا او از میان این همه انتخاب آزادانه سیاه را انتخاب کند و باز مثل کودکی صغیر که به حرف فریبش می‌دهند روی دیوار‌بی‌زبان با سیاه نوشتند:"زن در حجاب مثل گوهری است در صدف" تا زن باور کند برای او "نیست بالاتر از سیاهی رنگ!"

آرزو که عمری دلیل سیاه پوش بودنش را در ایرانی بودنش سراغ می‌گرفت شاید آن روز وقت ترک ایران از این که دیگر ایرانی نیست ته دلش شاد بود .

کسی چه می‌داند در افغانستان ،کشوری که بالاترین آمار مرگ و میر زنان و مادران را دارد چه بر سر آرزو و آرزوهای ایرانی می‌آید؟!

...

طبق ماده نهم از کنوانسیون رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان (که سال گذشته در مجلس به تصویب رسید و شورای نگهبان به بهانه مخالف بودنش با شرع آن را رد کرد) دولت‌های عضو در مورد کسب،تغییر یا حفظ تابعیت ،حقوقی، مساوی با مردان به زن‌ها اعطا خواهند کرد.دولت‌ها به ویژه تضمین می‌کنند که ازدواج با مرد خارجی یا تغییر تابعیت شوهر در دوران ازدواج ،خود به خود باعث تغییر تابعیت زن،بی وطن شدن یا تحمیل تابعیت شوهر به وی نگردد.دول عضو به زنان و مردان در مورد تابعیت فرزندانشان حقوق مساوی اعطا خواهند کرد...(آرزو می‌تواند اندکی امیدوار باشد چون دولت افغانستان برخلاف ایران به کنوانسیون رفع تبعیض از زنان پیوسته است!)

خانم نماینده مجلس به من می‌گوید:اگر شما مرد بودید و ایشان زن که مشکلی وجود نداشت چون پس از ازدواج زن خارجی با مرد ایرانی ،زن تابعیت ایرانی پیدا می‌کند.اما متاسفانه علیرغم تلاش‌های ما ،قانون برای زن ایرانی در این مورد هیچ حقی تعیین نکرده...این هم یک طنز تلخ دیگر است.

بدون تردید برای آنها که دم از ارزش‌های والای زن در اسلام می‌زنند ،سرنوشت یک دختر سابقا ایرانی در کشوری مثل افغانستان ارزشی ندارد که فکرشان را مشغول آن کنند حتی به اندازه تنگ و کوتاه بودن مانتوهای تابستانی همان دختر!

(سایت زنان ایران)