درميان خيلی چيزها كه در جمهوری اسلامی گُم گُور شده، يك ورق كاغذ ناقابل هم ناپديد شده، چنان كه نه "روح الله حسينيان" معروف به "خسرو" (نام دوران قضاوت در زندان‌ها) سرپرست مركز اسناد انقلاب اسلامی از آن خبر دارد و نه بنياد پژوهش‌های انگليسی مصباح يزدی. اين كاغذ ناقابل، فرمان قبول مشروطه و نظام پارلمانی است كه مظفرالدين شاه خوانده است. درواقع "فرمان مشروطه" گُم شده است. "فرمان مشروعه" نبوده كه روح الله حسينيان و مصباح يزدی موظف به نگهداريش باشند! اصلا غلط كرده بود مظفرالدين شاه كه چنين فرمانی صادر كرده بود!

البته صدای مظفرالدين شاه كه روی صفحات قديمی ضبط شده در آرشيو انگلستان محفوظ است و چند باری هم تاكنون از راديو‌بی‌بی سی پخش شده، اما اين كه اصل سند را هم همانجا باشد يا نباشد معلوم نيست. شاه با خودش نبرده بود، چون او هم با مشروطه ميانه‌ای نداشت كه سندش را بگذارد در جيبش و ببرد. شايد از ما بهتران، بعد از انقلاب اين نوع مدارك و اسناد را منتقل كرده باشند انگلستان. بهرحال، پيشداوری كار خوبی نيست. آنچه مسلم است، اينست كه فرمان مشروطه به خط مظفردالدين شاه گُم شده است. يا اگر هم هست يكجائی است كه صدايش را در نمی آورند.