|
زمان مستی
با دلارهای نفتی
نیز خواهد گذشت
هدایت آقائی
عموم حكومتها و دولتها تصميمگيريهاي اقتصادي را به نحوي
اتخاذ ميكنند كه بتوانند منويات و اهداف طراحيشده و جريان
فكري حمايتكننده از خود را تحقق بخشند، اصولا ايدههاو هدفها
مقطعي نيستند. تصميمسازان هميشه خود را در آينده فرضي قرار
ميدهند تا بهتر بتوانند نسبت به تصميمهاي خود قضاوت كنند...
دو نوع و كيفيت از آينده در انتظار
ایران است
كه هركدام بستگي به چگونگي مسير انتخابي و سياستهاي اقتصادي
در حال حاضر دارد. يقينا دستيابي به وضعيت
مطلوب و حاکی از پیشرفت کشورمستلزم
اتخاذ يك استراتژي بلندمدت و چشمپوشي دولتمردان از حلاوتهاي
زودگذر در اجابت درخواستهاي عوامانه ميباشد؛ كاري كه
متاسفانه اين روزها كمتر به آن توجه ميشود و برعكس با ايجاد
اشتهاي بيشتر و بالا بردن سطح توقعات راهي جز هزينه كردن از
محل منابع سالهاي آتي باقي نميگذارد. طي يكسال گذشته حدود
20 درصد
بر
واردات كالا به كشور اضافه شده و به موازات آن اتكاي بودجه
عمومي كشور نيز بر درآمدهاي نفتي بالاتر رفته است، عنقريب با
تصويب لوايح در دست بررسي حداقل يك
ميليون نفر به كاركنان دولتي اضافه شوند، بخش كوچكي از
مازاد درآمدهاي نفتي در پروژههاي زيربنايي و آيندهساز
هزينه ميشود و بخش بزرگتر آن يا روزانه به صورتهاي مختلف
از كشور خارج ميشود يا در
پروژههاي غيراقتصادي و كارشناسينشده مانند مونوريل و امثال
آن هزينه ميشود. نحوه توزيع سهام واحدهاي بزرگ توليدي در دست
دولت تحت عنوان سهام عدالت آينده اين واحدها را مبهم ميكند،
چرا كه بخش خصوصي انگيزهدار حاكم نخواهد شد و دولت هم با 20
درصد سهام چندان تسلطي به دست نميآورد. همه اين تصميمها و
برخي ديگر كه اشاره نشد و يا در آينده نزديك تدوين ميشوند در
يك موضوع مشترك هستند و آن سياسي بودن مبناي تصميمسازيها است.
آن طور كه بتوانند ولو به صورت مقطعي و مسكنوار به مردم
بگويند دولتهاي قبل در جهت نيازهاي مردم حركت نميكردند و اين
ما هستيم كه شب عيد برايتان انگور شيليايي و توتفرنگي برزيلي
و... ارزانتر از توليدات داخلي وارد ميكنيم. ما هستيم كه
بيش از 5 ميليارد دلار بنزين وارد ميكنيم ولي قيمتها را دست
نميزنيم.
بيترديد دلارهاي فراوان نفتي
در كنار شعارهاي پوپوليستي ميتواند سرخوشي جالبي به همراه
بياورد ولي افسوس كه اين جشنها همانند مجلس شادماني آن صوفي
سرمست ميباشد كه ميخورد و ميخواند
"خر
برفت و خر برفت".
فردا روز كه سر از بالين برداريم مهم است. امروز اگر قيمتهاي
نفت بالا رفته همزمان بحرانهاي سياسي در اطراف كشورهاي
نفتخيز هم افزايش يافته و به تبع آن هزينههاي اجراي طرحهاي
بزرگ نيز فزوني گرفته،
بنابراين نبايد به اين قيمتها دل بست. لازم است عقلاي جامعه
تدبير به خرج داده و اين فرصت را غنيمت شمارند و درآمدها را
صرف ايجاد پايههاي قوي براي بناي آينده كنند. سرمايهگذاري در
معادن، صنايع، آب، برق و پتروشيمي زيرساختها را براي جهشهاي
اقتصادي آمادهميسازد. در كنار آن لازم است به جاي شعارهاي
عوامپسند مسووليت مردم را نسبت به نسلهاي آينده گوشزد كنيم
البته اين به معناي فراموش كردن مشكلات فعلي نيست.
(خلاصه شده از اعتماد ملی) |
