تعرفه واردات پارچه چادر مشكی، عليرغم پيش بينی هائی كه شده بود كاهش يافت و راه برای واردات پارچه مشكی باز شد. اين تصميم همزمان با تصويب بودجه 5ر4 ميليارد دلاری واردات بنزين گرفته شد و شايد بی ارتباط با بيم از تحريم های اقتصادی و بی چادر شدن زنان نباشد!

درحال حاضر سالانه 35 ميليون متر پارچه سياه در ايران مصرف دارد كه اگر حتی نيمی ازاين رقم را هم ملاك قرار داده و ضرب بر 27 سال كنيد، آنوقت معلوم می شود ازكنار واردات فقط پارچه سياه چه پولی به جيب واردكنندگان پارچه و درواقع نابود كنندگان صنايع داخلی رفته است.

تصميم به كاهش تعرفی واردات پارچه چادر سياه درحالی گرفته شده كه نخستين كارخانه‌ توليد پارچه چادر سياه مرداد ماه گذشته در شهرستان خوانسار به بهره‌برداری رسيد. اين كارخانه قادر است يك و نيم ميليون متر از 35 ميليون متر نياز – خود خواسته زنان و يا تحميل شده به زنان- كشور را تامين كند.

گفته می شود دو كارخانه حجاب و كرپ ناز قرار است تا پايان سال راه اندازی شوند. بنابراين، كاهش تعرفه واردات پارچه چادر مشكی كه قطعا در جهت تقويت اين كارخانه ها نيست، با هدف ديگری بايد اتخاذ شده باشد كه شايد تحريم اقتصادی ايران از آن جمله باشد.

 در حال حاضر پارچه چادر مشكی  از ژاپن، كره جنوبی، تايلند و اندونزی وارد ايران می شود و متری از 8 تا 60 هزار تومان هم در بازار قيمت دارند، در حالی كه قيمت توليد آن در كشورهای توليده كننده از 3 دلار بيشترنيست!

تنها در 10 سال گذشته بيش از 300 ميليون دلار پارچه چادر مشكی وارد كشور شده است. سود واردات پارچه چنان بالاست كه سالانه بيش از 200  مورد واردات آن در كمرگات ايران به ثبت می‌رسد. دبی و ديگر شيخ نشين های خليج فارس باراندازهای اوليه اين واردات اند و از آنجا به ايران منتقل می شود.

در سال 77 حدود 15 ميليون و 700 هزار دلار، در سال 75 بيش از 54 ميليون دلار و در سال 83 بيش از 40 ميليون دلار پارچه چادر مشكی  وارد كشور شده است.