محسن ميردامادی، دبيركل جديد جبهه مشاركت، پس از انتخاب به اين سمت، طی سخنان كوتاهی در باره سياست داخلی و خارجی دولت كنونی و اوضاع بغرنج كشور گفت:

پذيرفته‌‏ايم كه به تدريج حركت كنيم و انتظار بي‌‏جا نداشته باشيم و ايجاد نكنيم. اگر هم در گذشته كسانی انتظار بي‌‏جا به وجود آورده‌‏اند و يا ما اين كار را كرده‌‏ايم، تجربه نشان مي‌‏دهد كه چنين امری نبايد تكرار شود. طرح شعارهای راديكاليسم در نهايت نتيجه‌‏اش انفعال و نشستن در كنار با اين اعتقاد كه نظام اصلاح پذير نيست، خواهد بود. ما به عنوان فعالان سياسی به خود حق نمي‌‏دهيم كه منفعل بنشينيم. نبايد به دليل يك دوره كوتاه عدم موفقيت، اميد خود را از دست بدهيم. بايد تجربه بياندوزيم.
ميردامادی، با بيان اين كه به مردم سالاری دينی و جمهوری اسلامی معتقديم و بين آن با جمهوری تنها مرزبندی قائليم، گفت: معتقديم چنين سخنانی با حركت اصلاحی سازگار نيست. فكر مي‌‏كنيم حركت‌‏های ساختارشكن نتيجه نخواهد داشت؛ بنابراين بايد در چارچوب قانون حركت كنيم.
اگر نويسندگان قانون اساسی امروز مي‌‏خواستند دوباره قانون بنويسند، قانون اساسی ديگری مي‌‏نوشتند؛ اما ما علي‌‏رغم نقاط ضعف و نارسايي‌‏هايی كه قانون اساسی دارد، در چارچوب همين قانون حركت مي‌‏كنيم. اين مسير طولانی است؛ اما مطمئن است. در شرايط پيش آمده بايد به حداقل‌‏ها اكتفا كرد. فكر مي‌‏كنيم طرح خواسته‌‏های حداكثری در شرايط فعلی معقول نيست. برای رسيدن به خواسته‌‏های حداقلی بايد تا مدت‌‏ها ائتلاف را سرلوحه خود قرار دهيم؛ اما ائتلاف را به كسی تحميل نمی كنيم. ائتلاف نشانه بلوغ سياسی است. برای كسانی كه نمي‌‏توانند به حداكثر خواسته‌‏های خود برسند؛ اما نمي‌‏خواهند از حداقل‌‏ها بگذرند. ائتلاف را به طور جدی دنبال مي‌‏كنيم و اميدواريم ديگران هم به آن برسند.

دبيركل جديد جبهه مشاركت، درباره سياست خارجی جمهوری اسلامی گفت: فكر مي‌‏كنيم جمهوری اسلامی ايران در پايان دوره اصلاحات در منطقه موقعيتی پيدا كرده بود كه در گذشته هرگز آن را نداشت. در شرايطی كه كشورهای منطقه در وضعيتی قرار داشتند كه تهديدی از جانب آنها نبود. عراق و افغانستان هم ديگر به عنوان يك عامل تهديدی برای ايران مطرح نبودند، مي‌‏توانستيم بيشترين تاثير را در منطقه داشته باشيم. اگر براساس منافع ملی عمل مي‌‏كرديم، می توانستيم در شرايط آرامش، تاثيرگذار باشيم. بايد همه تلاشمان در جهت رفع تنش ها باشد؛ اما از يك سال پيش حركت در جهت تنش‌‏زايی است و ما به كشور ماجراجويی تبديل شده‌‏ايم. سياست خارجی ما بايد سياست تعامل باشد نه تقابل. در تعامل با دنيا مي‌‏توانيم حتی منافع هسته‌‏ايمان را حفظ كنيم.

به خصوص در شرايطی كه كشوری مثل آمريكا در راستای ايجاد برخورد در منطقه عمل مي‌‏كند.
امروز در عرصه داخلی با تشكيلات سازمان يافته‌‏ای مواجه‌‏ايم كه يك‌‏سال پيش به صورت سلسله مراتبی ايجاد شده است. ما با سازمان يافتگی طرف مقابل مخالف نيستيم؛ اما با اين كه امكانات حكومتی در اختيار يك جناح قرار بگيرد، موافق نيستيم و اين اتفاقی است كه افتاده و طرف مقابل ما از طريق سازمانی، خود را مجهز كرده است. اين امر در انتخابات شوراها و رياست جمهوری خود را نشان داد.