|
شيرين عبادی
بنيانگذار كانون مدافعان حقوق بشر و برنده جايزه صلح نوبل، با
حضور در دفتر "ادوار تحكيم وحدت" همدردی خود را با فعالان اين
سازمان و در ارتباط با بازداشت مهندس موسوی خوئينی دبيركل اين
سازمان اعلام داشت. وی در جريان همين حضور
گفت:
روزگاری خودم به دليل پيگيری پرونده 18 تير
و كشته شدن يك جوان در اين حادثه، در همان بندی كه امروز موسوی
در آن به سر میبرد، بودم. موسویخوئينی آن زمان نماينده
مجلس بود و بسيار دنبال اين پرونده بود و برای اجرای عدالت
تلاش كرد.
موسوی خوئينی و حسين انصاریراد در مجلس
ششم مرجع و پناهگاهی برای زندانيان شده بودند و شايد به همين
دليل در انتخابات بعدی رد صلاحيت شدند.
اميدوارم
هرچه زودتر موسویخوئيني, ياشار قارجار، عابد توانچه, ناصر
زرافشان, اسانلو
و تمامی افرادی كه به خاطر بيان نظر و
طلب حقوق خود در زندانند آزاد شوند.
يك كشور دارای نظام
دموكراتيك
است وقتی
زندانی سياسی ندارد.
برای كشور ما بسيار منفی است كه بگويد زندانی سياسی دارد.
اگر نهادهای مدنی
كه پيوسته با مخالفت رژيم
ديكتاتوری صدام
حسين در عراق روبرو بودند شكل گرفته بودند،
امروز امنيت اين كشور تامين میشود،
حتی اگر نيروهای آمريكايی از آن بيرون بروند.
در جامعهای كه به دليل ثروتش مورد
طمع بيگانگان است، اگر نهادهای مدنی شكل نگيرند، مردم نمیتوانند
از آن جامعه دفاع كنند؛ تاسيس نهادهای مدنی مهمترين ضامن ثبات
يك كشور و كوتاه كردن دست بيگانگان است.
در ايران اگر قرار باشد نهاد مدنی
به وجود بيايد، اول وزارت كشور میگويد بايد اساسنامه را من
تاييد كنم، بعد بايد صلاحيت سياسی موسسان آن نهاد تاييد شود و
بعد هم میگويند هر كاری میخواهيد بكنيد بايد به ما بگوييد،
اين ديگر نهاد مدنی نيست و
بايد اسمش را اداره دولتی گذاشت.
دموكراسی حادثهای نيست كه يك شبه اتفاق
افتد و كالا نيست كه از بيرون وارد شود،
اما اگر نهادهای مدنی در كشور شكل
نگيرند، دودش به چشم همه میرود.
وقتی زندانیای كه در سلول انفرادی به سر
میبرد و ارتباطی با خانواده و وكيلش ندارد، اعتراف میكند،
همه دنيا میداند كه اين اعتراف معتبر نيست و میگويد اين
فرد در وضعيت روحی و شرايط خاص اين حرفها را زده است.
چند سال پيش من را سه بار به دليل اعتراف
يك پيرمرد 70 سالهای كه بعنوان جاسوس
در زندان و
تحت فشار بود، احضار كردند.
گفتم بگذاريد اين پيرمرد از زندان بيرون بيايد، آن گاه اگر در
حضور خانواده و وكيلش اين حرف را زد، من قبول میكنم.
بهترين راه مقابله با دشمنان خارجی اين است
كه نهادهای مدنی را در كشورمان تقويت كنيم اما متاسفانه برعكس
عمل میكنيم.
شيرين عبادی در بخش ديگری از سخنان خود، ضمن
برشمردن ناديدن گرفته شدن حق زنان در قوانين ايران و تبعيض های
موجود ميان زنان و مردان، اشاره به خطر جنگ، خواب و خيال های
سلطنت طلب ها درامريكا و اوضاع اقتصادی كشور كرده و گفت:
بيش از 10 ميليون ايرانی زيرخط فقر زندگی
میكنند و اين برای كشور ثروتمندی مثل ايران نشاندهنده وجود
فساد مالی، اداری و برنامهريزی غلط اقتصادی است.
اگر حكومتی نيازهای مردمش را
برآورده نكند، خلاف حقوق بشر عمل كرده است، درصد بالای بيكاری
و دستمزدهای پايين در ايران برخلاف حقوق بشر است.
در صلح مردم میتوانند مطالباتشان را از
حكومت بخواهند اما در جنگ اين مطالبات متولی ندارد و مردم
خواستههايشان را فراموش میكنند، چون مسالهشان مرگ و
زندگی است.
من به حكومت انتقاد دارم اما با جنگ عليه
ايران مخالفم. يك عده لسآنجلسی كه امكانات و راديو و
تلويزيون در اختيار دارند، از اين حرفها خوششان نمیآيد،
چون چاره را در جنگ میبينند. |
