جنگ - تحریم - ترس
نگرانی و ناامیدی فزاینده
نمایندگان دوره های گذشته مجلس
یدالله اسلامی

درنشست چهارشنبه مجمع نمایندگان ادوار مجلس گفتگو پیرامون پرونده هسته ای ایران بخشی از دستور كار بود .هر یك از دوستان با بیان دیدگاه ها ازابراز نگرانی دریغ نمی كردند .اگرچه روندی كه تا كنون به این نتیجه رسیده وپیامدهای آن سبب شده است كه برناامیدی ها برای اثربخشی نظرات افزوده شود ولی به ناگزیر خاموشی گزیدن نیز چاره كار دانسته نشد. خبرهای ومیزان درستی اطلاعاتی كه داده می شود از نكات مورد توجه بود. اطلاعات بیگانگان از آنچه درایران می گذرد افزون تر ازآن است كه مردم ما به آن دسترسی دارند. روس ها نیز سهم خویش می جویند وساز خود می زنند. به هر حال راهی كه درپیش است پیامدی روشن ندارد. از پیام ها وخبرها بوی خوبی به مشام نمی رسد. كارآیی دست اندركاران برای گذر از تنگنا با پرسش روبرو است. بستن راه براظهار نظرها نیز چاره كار نیست. حاكمان با این كار، خود را از بخش بزرگی از توانمندی و دانش وراهنمایی محروم كرده اند. آنان كه می گویند  و راه می نمایند و گاه زبان به نقد می گشایند دوستان میهن ومردمند. نشان دادن خطرات وآگاهی یافتن از نارسایی ها از خوش خیالی ها وخود را به خواب زدن ها بهتر است. با سخنرانی وخطابه این گره گشوده نمی شود . زبان به تندی باز كردن خطایی است كه این بار زیان بار بودن خود را  بیشتر از همیشه نشان داده است. داستان هولوكاست و نمونه های آن جز افزودن بر انبوه تبلیغات و فراهم كردن زمینه تهدیدها دستاوردی نداشته است. حاتم بخشی به فلسطینیان نیز داروی درد مردمی كه از بد حادثه نیازمند شده اند نیست. هرروز گره ای برگره پیشین زده می شود و راه دشوارتر می گردد. باز هرروز در رسانه های ما سخن از ناكامی امریكا است. من این كامیابی ها را كه دست اندركاران داشته اند نمی دانم كه باید دركجا جستجو كنم. تدبیر چاره كار است. با رمل واسطرلاب كه نمی شود به پیش رفت. نخبگان را راندن و به سطحی گرایی روی آوردن هم از این مشكل گره ای نمی گشاید. مروری برآنچه كه گذشته است و نگاهی به آنچه درراه است خود راهنمای عملی است كه دست اندركاران باید از آن سود جویند و مردم را از خطر برهانند. چشم بستن برواقعیت ها آنها را از راه كنار نمی زند. واقعیت ها به شكلی كه باید رخ می نمایند. این حال و روزی كه برای ما درست شده است حق ما نیست. ما باید از زندگی بهتر؛ ازآرامش مناسب تر؛ از دلهره كمتر برخوردار باشیم. سایه ترس و تحریم و جنگ را روی سر خود دیدن امید را می گیرد. مردم ما تاب سختی ها ی بیشتر را ندارند. یاد آوری جنگ وكشتار و ویرانی خوشایند نیست. ترس گاهی هم نشانه تدبیر و شجاعت است. با نترسیدن نباید به كام نابودی رفت. امریكا درمنطقه منافعی دارد. ماهم دراینجا دارای منفعت ها ی بسیاری هستیم. از میان برداشتن طالبان و صدام به نفع امریكا و ایران بوده است. این نفع مشترك باید به گفتگو و یافتن راه برای كم كردن واز میان برداشتن دشمنی ها منجر می شد. برای گفتگو با امریكا زمان ها ی مناسب بسیاری را از سر نا آگاهی و بدفهمی ویا كج اندیشی ویا نداشتن تحلیل درست از دگرگونی ها از دست دادیم. راه  برنظرات هر كس جز این می اندیشید بسته شد. امروز هم می گویند همه آن بگویند كه ما می گوییم و این نتیجه خوبی برای پرونده هسته ای ایران نخواهد داشت. نمی توان براین واقعیت ها چشم بست وامید داشت كه همه چیز آن می شود كه دررؤیای ماست.