جمعی فعالان سياسی و فرهنگ استان زنجان برای ديدار با اكبر گنجی و برخی فعالان سياسی كشور راهی تهران شدند و در سازمان دانش‌آموختگان ايران اسلامی (ادوار تحكيم وحدت) ديدار ها را تازه كردند.

دراين ديدار دكتر مصطفی ملكيان ، عباس عبدی، احمد زيدآبادی  ، سيدعلی‌اكبر موسوی (خوئينی)، عبداله مومنی ، رضا دلبری و روزبه رياضی حضور داشتند. عباس عبدی در يك اظهار نظر عجيب گفت:

قبل از انقلاب درآمدهای نفتی بسيار بالا بود و اين مسئله زمينه استبداد را فراهم ‌كرد. كاهش درآمدهای نفتی در بروز دوم خرداد 76 موثر بود. در سال 76 درآمدهای نفتی دولت كاهش يافت و حكومت ناگزير شد به رأی ملت مراجعه كند و اين روند تا سال 78 ادامه داشت و اصلاحات مسير خوبی را تا آن مقطع طی كرد، اما افزايش درآمدهای نفتی از سال 79 به بعد باعث تضعيف اصلاحات شد. پول نفت ساختار سياسی جامعه را شكل می‌دهد و اين ساختار مبتنی بر فرديت است و وضعيت فعلی جامعه ما شبيه به سال 1354 می‌باشد.

عبدی در بخش ديگر از سخنانش تأكيد كرد؛ در قضيه هسته‌ای تصميم‌گيری جمعی صورت نمی‌گيرد و به اين خاطر تصور می‌كنم مسئله هسته‌ای به راحتی حل نمی‌شود.

(بدين ترتيب، معلوم نيست استبداد دوران رضاخان، استبداد شاهان قاجار و ... هم متكی به قيمت نفت بود؟)

احمد زيدآبادی نيز گفت:

ايران محور استراتژی سياست خارجی آمريكا است و تحولات ايران نيز اجتناب‌ ناپذير است. امكان تأثيرگذاری اصلاح‌طلبان بر روند تحولات بسيار اندك است و روحانيت (بدنه اصلی سنتی) نيز توان درگير شدن با نظام جهانی را ندارد و احتمال غلبه تندروها در داخل كشور وجود دارد.

علاوه بر آلترناتيو سازی در خارج از كشور، سرمايه‌گذاری بر روی اقليت‌های دينی و قومی نيز يكی از برنامه‌های آمريكا درخصوص حل مسئله‌ ايران است.