از 48 ساعت پیش، یک تاکتیک جدید تبلیغاتی از سوی احمدی نژاد آغاز شده و برخی مقامات وزارت خارجه جمهوری اسلامی نیز این تاکتیک را باد می‌زنند. بموجب این تاکتیک همه باید منتظر یک خبر دست اول اتمی درایران باشند که رئیس جمهور قرار است آن را به ملت بدهد و سپس جشن و پایکوبی آغاز شود. این خبر ظاهرا اینست که جمهوری اسلامی به غنی‌سازی اورانیوم به میزان 3/5 درصد دست یافته و عملا درکنار فقیرترین عضو این باشگاه، یعنی پاکستان خواهد نشست.

در پس این جنجال جدید، که برای اعلام آن پا به پا می‌کنند، دو فکر خوابیده است. نخست اینکه کار از کار گذشته و ایران اتمی خود را تثبیت کرده است و دومین فکر که بنظر می‌رسد انگیزه اصلی به میدان آوردن این تاکتیک  نیز همین باشد، اینست که:

با اعلام رسیدن به درصد معینی از غنی سازی و ظاهرا‌ بی‌نیازی از ادامه غنی سازی، به همان دستوری تن سپرده شود که شورای امنیت در قطعنامه 30 روز مهلته خود از ایران خواسته است. با این تاکتیک می‌خواهند این عقب نشینی را نه با صداقت و صراحت و بعنوان شکست یک سیاست ماجراجویانه به ملت ایران و نیروهایی که دور "انرژی هسته ای حق مسلم ماست" جمع کرده اند بگویند و به راه درست و ملی استفاده از تکنولوژی اتمی بازگردند، بلکه با یک چشم بندی دیگر این عقب نشینی و شکست را یک پیشروی و پیروزی در جامعه جا بیاندازند!

شاید در داخل کشور این ترفند و عقب نشینی برای مدت کوتاهی کار ساز باشد، شاید با این ترفند بتوان وقت بیشتری برای ادامه ماجراجوئی‌ها بخرند، اما اعلام همین در صد از غنی سازی اورانیوم نیز عملا می‌تواند مانند مانور پیامبر در خلیج فارس به برگ جدید و بهانه تازه ای برای تحریک افکار عمومی جهان علیه خطر ایران تبدیل شود و به همان نقشه ای کمک کند که امریکا و اسرائیل در سر دارند: بالکانیزه کردن ایران!