از سالگرد انقلاب سال 57 دو هفته ای می گذرد . تلویزیون را خوب دیدم و رادیو را هم خوب شنیدم. امسال هم مثل سال های گذشته انقلاب تبدیل شده بود به فیلم های مونتاژ شده و تصاویر راه پیمایی های سال 58 و 59. در حالیکه خودشان وقتی می خواهند همدیگر را حذف کنند می گویند "حال امروز افراد مهم است"، مهم نیست که در گذشته چه کرده اند و یا چقدر انقلابی بوده اند و یا چگونه در جنگ شرکت داشته اند، موقع سالگرد انقلاب که می شود به "حال امروز مردم" کاری ندارند. از 30 سال پیش استدلال می آورند و سخن می گویند!

تازه، تصاویر اصیل انقلاب تقریبا اصلا نشان داده نشد و همانند خیلی چیز های دیگر سانسورشدند .قهرمان فیلم انقلاب، امسال خانم دباغ و آقایان محسن رفیق دوست و عبد خدایی بودند که  چپ و راست سیمایشان را چسباندند به سیمای جمهوری اسلامی و شدند یگانه های میدان انقلاب!

خانم دباغ، قبل از انقلاب سر سفره های نذری و زنانه روضه می خواند و مبارزه انقلابی اش تا همین حد است. آقای رفیقدوست هم که از دل بازار بیرون آمد و سلطان پتروشیمی شده، شاهکار انقلابی اش رانندگی اتومبیلی است که آقای خمینی را از فرودگاه به بهشت زهرا برد. هیچ خطری در آن روز آقای خمینی را تهدید نمی کرد، مگر خطر هجوم جمعیت برای رسیدن دستشان به آیت الله خمینی و لمس او برای تبرک. هنر انقلابی ایشان در حقیقت دور کردن آیت الله خمینی از دست مردمی بود که ای بسا بیشتر از خود رفیقدوست آقا را دوست داشتند.

آقای عبدخدائی هم که حالا دبیرکل فدائیان اسلام است، اقدام انقلابی اش یک ترور ناتمام در سالهای دولت مصدق است. یعنی اقدام به ترور وزیرخارجه دولت ملی مصدق "دکتر فاطمی" که انقلابی ترین چهره کابینه مصدق بود! البته نوجوان بود و شاید آن موقع زیاد عقلش به این امور قد نمی داد و به کاه دان زده بود، زیرا دراین یکی دو سال اخیر حرف های معقول کم نمی زند!