هنر به هم زدن
بازی بزرگان

وقتی آقای احمدی­نژاد رئیس جمهور شد، به دلیل آشنائی با اعضای شورای شهر آن روز چندین نفر از آنان را برای همکاری به هیأت دولت دعوت کرد. وقتی دیدند بر اساس قانون باید آنان از شورای شهر استعفا دهند و اگر یک نفر استعفا می­داد، مصطفی تاج­زاده نفر بعدی رزرو بود که به شورای شهر می­رفت، از خیر پست­های مهم ولو به صورت صوری گذشتند و در همان شورای شهر ماندند تا تاج­زاده به عنوان غریبه وارد شورای شهر نشود. این­که چرا نسبت به تاج­زاده چنین حساس بودند خیلی مسأله برانگیز شد. حالا در انتخابات مجلس شورای اسلامی هم از ابتدا که چنین رد صلاحیت­های گسترده را سامان دادند، مهم­ترین پیامشان این بود که مبادا غیر اصول­گرایان بتوانند در سطح گسترده وارد صحنه­ی پارلمان شوند. به صورت مصنوعی هم علاقه­مند بودند که دو جناح محافظه­کار درون سیستم را به عنوان دو جناح کشور معرفی کنند و برای انتخابات ریاست جمهوری هم راه را بر اصلاح طلبان ببندند. آقای خاتمی در تحلیل شرایط فعلی گفت باید بازی آنان را به هم بریزیم. تشکیل یک اقلیت قوی و بزرگ، همان چیزی است که بازی محافظه­کاران حاکم بر قوای مختلف را به هم می­زند.