ابطحی ـ در دو طرف مرزهای کشورمان دو اتفاق جالب افتاده است. در ترکيه با انتخابات کاملاً آزاد اسلام­گرايان رای آورده­اند ولی در عين حال اسلام­گرای منتخب مردم گفته است که بر اساس قانون اساسی لائيک حکومت مي­کند. در پاکستان هم که يک ژنرال نظامی 8 سال است بر آن کشور حکومت مي­کند و با کودتا به قدرت رسيده است، اجازه بازگشت دو تن از معروفترين مخالفان خودش را که هر کدام مدتی نخست­وزير بوده­اند به کشورشان داده است. آن­ها هم بدون رودربايستی برای شرکت در انتخابات و پيروز شدن و به­دست گرفتن قدرت به کشورشان خواهند رفت. اين­ها ظرفيت­هايی است که در همسايه گان ما در کشورهای ترکيه و پاکستان که ضمن آن که مسلمانند وسابقه ی تاريخی زيادی هم ندارند وجود دارد به خصوص در پاکستان که مردم خشونت­طلب و افراطی فراوانی دارد نيز قابل اجراست.

اين تجربه­ها برای دولتمردانی که نگران آزادی در ايران هستند مفيد است. بستن فضای سياسی، برخورد با دانشجويان، کارگران، زنان، اينترنت، جوانان، و فعالان سياسی بيشتر برای امنيت کشور خطرآفرين است. اگر در يک روش قانونمند همه بتوانند در اداره کشور سهيم شوند، و مردم و فعالان سياسی خود را تاثيرگذار در حکومت ببينند، امنيت ملی تضمين بيشتری مي­يابد. مردم ايران در طول تاريخ ظرفيت پذيرش تسامح و رواداری را بيشتر از مردم ترکيه و پاکستان داشته­اند.