|
عبدالله نوری اولین وزیر کشور دولت خاتمی، که دفتر چند پارچه
شده تحکیم وحدت دانشجوئی پا را در یک کفش کرده و به شیوه نقش
آفرینی های "طبرزدی" و "منوچهرمحمدی" در سالهای اولیه اصلاحات
و حوادث دانشگاه، پرچم عبدالله نوری را برای انتخابات آینده
ریاست جمهوری بلند کرده، در گیلان سخنرانی کرده است. این
سخنرانی را خبرگزاری ایلنا مخابره کرده است.
عبدالله نوری دراین سخنرانی تقریبا، آمدن خود به صحنه انتخابات
را، در شرایط کنونی منتفی دانسته و درعین حال مشکلات کار هر
رئیس جمهور اصلاح طلبی را بر شمرده است. عبدالله نوری دراین
مصاحبه می گوید:
"درباره انتخابات چنانچه سؤال این باشد که آیا
بنده توانایی احراز مسوولیت ریاستجمهوری را دارم و میتوانم
کارمثبتی انجام دهم و تاثیرگذار باشم یا نه؟ پاسخ من منفی
نیست. چنانچه شرایط چنین فرضی وجود داشته باشد پاسخ من
میتواند مثبت هم باشد."
عبدالله نوری با همین جمله که عینا نقل شد، با صراحت گفته است
که توان لازم را دارد، اما بحث بر سر شرایط است.
عبدالله نوری با اشاره به شرایط
موجود کشور و آرایش نیروهای سیاسی گفت:
" موضوع مهم اینست که چه شرایط و زمینههایی باید برای
ریاستجمهوری هرفردی محقق شود و آیا این پیش زمینهها وجود دارد یا نه، که بدون پاسخ دادن به
آن به اعتقاد
من نباید حرکت خامی صورت
گیرد."
اگر قرار باشد درچهار سال آینده نیز موضعگیریها درباره مسایل مهم کشور از
جمله بحث
هستهای و مناسبات منطقهای و بینالمللی به همین شکل باشد،
رئیسجمهور آینده حتی اگر از اصلاح طلبان هم باشد بدون قدرت
تصمیمگیری،
شرایط فوق العاده دشواری پیش رو خواهد داشت.
منابع درآمدی ما به طورکلی در دو بخش است، منابع نفتی و منابع
مالیاتی. باید توجه داشت که وقتی درآمد نفتی کاهش مییابد،
سطح
درآمدهای دولت ناشی از عوارض و مالیات نیزکم میشود. یعنی پول
نفت بر
بودجه ایران، هم تاثیرمستقیم و هم تاثیر غیرمستقیم دارد.
هزینههای جاری
هم به گونهای است که با توجه به نرخ تورم نه تنها قابل کاهش
نیست که چه
بسا نیاز به ترمیم و افزایش به ویژه در ارتباط با حقوق بگیران
داشته باشد.
نمونه دیگر وابستگی نگران کننده کشور به
واردات در زمینههای گوناگون با توجه به کاهش شدید درآمد نفتی
است. از
نیازمندی در بخش کشاورزی تا صنعت و تکنولوژی، از کالاهای مصرفی
تا سرمایه
گذاری و تولید. مثال مشخص در این زمینه بحث گندم است، که در
اواخر دولت
اصلاحات در گندم به خودکفایی در تولید رسیدیم ولی درسال جاری
اقدام به
واردات گندم کردهایم. جالب آن که تجارت جهانی گندم در دنیا
حدود 100
میلیون تن است که امروز 6 درصد آن، یعنی 6 میلیون تن را ایران
خریداری
میکند. به گونهای که ایران در صدر خریداران گندم جهانی
قرارگرفته است.
آیا واقعاً رئیسجمهور قادر است برنامههای خود برای حل برخی مشکلات
اقتصادی مرتبط
با سیاست خارجی، ایجاد امنیت اقتصادی، تعامل و تنظیم روابط
بینالمللی و
یا دهها موضوع دیگر را اجرا کند؟ آیا در تعامل با نهادهای
پاسخگو و
غیرپاسخگو توانایی دارد؟ آیا میتواند به پشتوانه اینکه منتخب
مردم است بر دفاع از برنامههای خود اصرار و پافشاری نماید؟ یا در نهایت
به یک
تدارکاتچی بدل خواهد شد؟ |
