به نظر می رسد فشارها
به دولت نهم بر عملکرد و سخنان رئیس دولت بیش از پیش تاثیر
منفی گذاشته است. تا جایی که سخنان و رفتارهای یک ماهه اخیر
ایشان می تواند به واقع نگران کننده باشد.
گرچه احمدی نژاد پیشتر
در دیداری که با آیت الله جوادی آملی در قم با نقل ماجرای
هاله ی نور تعجب همگان را بر انگیخته بود اما سخنرانی
اخیرش در سفر به استان قم نیز در نوع خود کم نظیر و شاید بی
نظیر است.
در این سخنرانی احمدی
نژاد با وجود نام بردن از مافیای سیگار، بانک و نفت ، از
مافیایی که با واردات شکر بحران کارخانجات شکر را ایجاد و
هزاران کارگر و کشاورز را متضرر نمود سخنی نمی گوید.
در حالی که سومین سال
ریاست جمهوری احمدی نژاد در حال پایان است او وعده می دهد: «به
یاری خدا و با پشتوانه شما در سال 87 دست همه اینها را از
بیت المال قطع خواهیم کرد» ، ادعایی که در سه سال قبل اتفاق
نیفتاد و حتی یک نفر از افراد این باندها معرفی نشد.
اما این سخنان وقتی
جالب تر می شود که توسعه کشور به «حضور فعال در عرصه اصلاحات
جهانی» و «تغییر و اصلاح در مدیریت جهان» حواله می گردد : «همه
ملتهای مستقل از سوی قدرتهای بزرگ با برخورد و مقابله مواجهه
می شوند و به همین دلیل امکان ندارد که بدون تغییر و اصلاح در
مدیریت جهان به قلههای پیشرفت برسیم.»
باید پرسید به استناد
همین سخنرانی ، وقتی در تعیین وزرای کابینه خود آنچنان دچار
خطا شده اید که بیش از نیمی از آنها را تاکنون برکنار کرده
اید، چگونه می خواهند به اصلاح مدیریت جهان بپردازید.
احمدی نژاد می گوید:
«ما دو مسوولیت داریم که هر دو لازم و ملزوم و پشتیبان یکدیگر
هستند؛ یکی ساختن ایران و دیگری اصلاح وضعیت جهان» باید پاسخ
داد که آقا اصلاح امور جهان و ساختن ایران پیشکش ، لطفا دست از
ویران نمودن کشور بردارید.
برای من باورش سخت است که حتی عوام ترین و کم سوادترین مردمان
این کشور نیز این سخنان را باور کنند و جدی بگیرند.(خلاصه شده) |