|
سلام دوستان عزیز پیک نت
خسته نباشید
از مناسبت های
سبز در کرج کمتر گفته میشود. به چند
دلیل:
1- سبزهای
فعال کرج خودشان را در مناسبت ها می
رسانند به تهران چون هم تهران وصل است به کرج و هم شناسائی
امنیتی مردم کمتر است.
2- خطر تجمع در کرج بخاطر تنگ بودن
خیابانها و نبود راه های "دررو" زیاد است.
3- در خیلی از محلات کرج مردم قدیمی و بومی
همه همدیگر را می شناسند و خطر چشم و گوش های اطلاعاتی حکومت
زیاد است.
با همه این محدودیت ها، باز هم مردم کرج
برای نشان دادن "سبز"ی خود از هیچ فرصتی غفلت نمی کنند. مردم
جهانشهر و طالقانی و بهار و
گوهردشت که تجمعات و اعتراضاتشان
راحت تر شکل می گیرد می زنند به
تجمع و مردم کرج شاید فعال ترین مردم در شعار نویسی باشند.
شاید عکس بزرگی از خامنه ای را در شهر پیدا نکنید که مردم روی
آن رنگ سبز نپاشیده باشند.
روزعاشورا، هرکس از میدان امام کرج (ابتدای
خیابان
قزوین) عبور کرده باشد و یا جمعیت مردم
عزادار حسینی را دیده باشد می تواند شهادت بدهد که جمعیت چندین
برابر عاشورای سالهای گذشته بود و مردم با آنکه شعارهای مستقیم
نمی دادند اما به طرز چشمگیری هر کدام یک نمادی از رنگ سبز
داشتند. حتی جوان در بعضی از دسته های عزادای سربند سبز بسته
بودند و بازوبند و مچ بند سبز داشتند. یعنی هر جوان 5 علامت
سبز داشت. یکی به سر، دوتا به بازو و دوتا به مچ دست هایش. به
همین دلیل وقتی سینه می زدند، موجی از رنگ سبز به آسمان بلند
می شد و پائین می آمد و سرهای سبز باقی می ماند. این حرکات
چنان همآهنگ انجام می شد که انگار عده ای برای یک افتتاحیه
المپیک مدت ها تمرین کرده باشند. من که از دور شاهد این صحنه
بودم، مات و مبهوت این همه ابتکار جوان ها شده بودم.
آن دسته از مردمی هم که داخل دسته های سینه
زنی نبودند اغلب نماد سبز داشتند. جائی که من ایستاده بودم
پلیس زیاد بود و جمعیت با نمادهای سبز مثل موج آرام دریا حرکت
می کرد و اصلا نیازی به شعار نبود.
مردمی که داخل دسته ها نبودند هم نماد سبز
داشتند اما جایی که من بودم
آنقدر همه چیز آرام و سبز گذشت که
نیازی به شعار نبود. البته اگر
پلیس نبود حتما شعار هم داده می شد.
فقط خواستم
بدانید که مردم کرج، حتی نواحی فقیر
و محروم و ساکت آنجا هم
بیشترشون سبز
هستند.
همه از دست این حکومت ظالم جانشان
به لبشان رسیده است. |
