|
خبرگزاری ایلنا، بخش هائی از سخنرانی حجت الاسلام حسن روحانی
دبیر اسبق شورای عالی امنیت ملی در زمان خاتمی و عضو ارشد
کنونی مجمع مصلحت نظام را در همایش (ایران آینده) منتشر کرده
است.
وی که عضو مركز تحقیقات استراتژیك مجمع تشخیص مصلحت نظام است
در این سخنرانی از جمله گفته است:
ما وقتی می توانیم به فکر آینده باشیم که بین آحاد مردم، اقشار
و گروههای
مختلف، اعتماد و پیوند باشد. اگر اعتمادها از بین برود و به
جای آن دشمنی، ستیز، اختلافات و
شمشیر به رخ هم كشیدن باشد و گروهی به فكر حذف گروه دیگر باشد
چه آیندهای
می توان برای ایران پیش بینی كرد؟
فضای امنیتی؟ فضای تولید علم و تحقیق
نیست . نه دست به كار میرود، نه قلم به نوشتن میرود و نه فكر
در مسیر
تامل قرار میگیرد و به جای آن فضای ترس و وحشت حاكم میشود.
هزینه فعالیتهای سیاسی را کم کنید. در كشوری كه آزادی نقد، سخن
و بتدریج آزادی فكر هم نباشد و به
دنبال آن مشاركت و جریان سالم قدرت و توزیع و گردش صحیح آن،
شایستهسالاری
و از همه بدتر آشنایی با قواعد بازی وجود نداشته باشد
سرمایههای سیاسی از
بین میرود زیرا در این شرایط چگونه احزاب باید با هم رقابت
كنند و در
كشوری كه برای مشاركت، هزینه بالای سیاسی پرداخت شود و كسی كه
دیروز دنبال
كاندیدایی بوده امروز به خاطر این قضیه گرفتار شود و فردا
بیكار شود
میگوید مگر دنبال دردسر هستم كه وارد چنین فعالیتهایی شوم .
ایران
آینده و آینده ایران با تكتك مردم و آحاد آنان ساخته میشود
كه باید دست
آنها را ببوسیم و نه اینكه آنها را پس بزنیم.
امروز مگر
میتوان در یك جزیره به سر برد و دور كشور را دیوار كشید و
بدون تعامل به
تعالی دست یافت. علم و فناوری از كجا میرسد؟ ما باید به خود
تكیه كنیم
اما میتوانیم از دیگران هم استفاده كنیم و به نام استقلال
فرهنگی نباید
از دانش دهه 1960 و 70 استفاده كرد و از تجربههای جدید محروم
ماند. هیچ
کس با فحاشی به جایی نرسیده است. دنیای امروز دنیای تعامل
سازنده و موثر است نه اینكه تقابل افتخار ما باشد.
اگر صبح تا شب به
دیگران فحش دهیم و تقابل ایجاد كنیم نتیجهای به دست نمیآید
بلكه باید با
همه دنیا تعامل كنیم البته یكی دو كشور كه دشمن هستند استثنایی
است اما
باید با همه رابطه خوب داشته باشیم زیرا رشد اقتصادی بدون
بازار
امكانپذیر نیست و فتح بازار در گرو روابط مناسب است.
نمیتوانیم از این شرایط به دور باشیم زیرا همه جهان در ما
تاثیرگذار است. همانگونه كه بحران جهانی در قیمت كالاهای
صادراتی ما هم
تاثیر گذاشت و بحران جهانی در قیمت كالاهای صادراتی موثر بود.
اینگونه
نیست كه این جزایر هیچ ارتباطی با هم نداشته باشند و اگر هم
نظریه دهكده
جهانی را نپذیریم حداقل ارتباطات را باید بپذیریم و بدانیم كه
در جهان
امروز پارادایم جدیدی حاكم است و عامل پیش برنده آن تحولات
تكنولوژیكی و
آزادسازیهاست كه هم فرصت و هم چالش میآفریند.
در همین سالهای اخیر شاهد
بودیم كه همین پرونده اتمی چه تاثیراتی را در داخل بر جای
گذاشت و هنوز سر دراز
دارد كه معلوم نیست چگونه پایان یابد. ما دیدیم كه یك
ماجرای انتخابات چه حوادثی را آفرید و امثال این حوادث
میتواند در انتظار ما باشد.
در باره خصوصیسازی نهادهای دولتی ما
فكر كردیم این سیاستها بدینمعناست كه بنگاههای اقتصادی را
هم در مالكیت
و هم در مدیریت به مردم بدهیم، اما بعد دیدیدم كه همان
دولتی شكلش عوض شد.
باید به مجلس دست مریزاد گفت!
در باره لایحه هدفمند كردن
یارانهها هم باید به
مجلس دستمریزاد بگوئیم!
امیدواریم این حركت به خیر باشد! تا حالا میگفتند یارانهها
علامت غلط به اقتصاد میدهند و مانند
مسكن هستند و آنها را بردارید تا علامتهای صحیح دریافت شود.
امیدواریم
این یكی اقدام درست از آب در بیاید.
فاصله شدیدی بین
صادرات و واردات ایجاد شده كه رقم آن نزدیك به 20 میلیارد دلار
است. از
اینگونه آمار زیاد موجود است و دوست نداریم خیلی آنها را
بشنویم.
بر اساس آمار دولت در سال گذشته میزان رشد اقتصادی 3/2
درصد بود و امسال هم از آن بدتر! در حالی كه قرار ما این بود
كه رشد
سالانه هشت درصد را داشته باشیم و این در حالی است كه در سال
گذشته این
رقم در برخی كشورهای منطقه و آسیا 9، 10، 12 و حتی 14 بود.
قرار بود
نرخ بیكاری هر سال 2/4- درصد باشد و طبق برنامه چهارم این رقم
باید هفت
درصد بود اما آمار دولتی میگوید این نرخ 1/11 درصد است.
نرخ بیکاری در 12
ماه منتهی به خرداد 88، 5/22 درصد بود در حالی كه طبق برنامه 5
ساله باید
9/9
درصد می بود. الان هم این نرخ بالای 20 درصد است.
این آینده محتوم ما نیست و نباید
بگذاریم كه باشد. ما هنوز
فرصت جبران داریم و 15 سال از سند چشمانداز
پیش روست و میتوانیم با توجه به مكاتب
اقتصادی، شرایط داخلی و فرصتها و تهدیدها استراتژی صحیحی را
تدوین كرد. درآمد دولت نهم 370 میلیارد دلار
بود ولی آن را به گونهای خرج كردهایم
كه تا آخر سال چیزی باقی نماند و حتی رقم آن به منفی رسید. در
حالی كه ما فكر میكردیم حداقل 180 میلیارد
دلار از این رقم باقی بماند. |
