|
نمایشگاه کتاب تهران برگزار شد. باز هم مانند سال پیش با ضعف
بسیار زیاد. در این چهار ساله ی دولت نهم وضع نمایشگاه کتاب
به مراتب وخیم تر از دولت قبل شد. بر خلاف دولت قبل که همیشه
روزهای اول نمایشگاه بسیار شلوغ بود، امسال در روز اول جمعیت
بسیار کمتری در مقایسه با سال قبل به نمایشگاه آمده بودند.
شاید هنوز خاطره ی نمایشگاه سال پیش را در ذهن داشتند که با چه
ضعفی برگزار شد.
نقشه ای که از نمایشگاه بر روی کاغذ ترسیم کرده بودند تا بلکه
راهنمای مردم باشد کاملا ضعیف طراحی شده بود.
در یکی از قسمت های وبسایت نمایشگاه (با نام
TIBF.IR)
به اطلاع رسانی درباره ی کتاب های این دوره پرداخته اند که
کاربر با ذکر شماره‌ی شابک یا عنوان کتاب یا موضوع آن می تواند
غرفه، سالن، نوع زبان (فارسی یا خارجی) و نوع پرداخت کتاب
(ارزی یا ریالی) و ناشر آنرا بیابد. یک فایل بانک اطلاعاتی (از
اکسل) هم در سایت قرار داده بودند که کاربر می توانست مستقیم
در اکسل آنرا باز کرده و کتاب های عرضه شده ی ریالی و ارزی این
دوره را ملاحظه کند. اگر خواننده مایل به انتخاب کتابی برای
خرید باشد می تواند کد کتاب را در آن فایل یادداشت کرده و در
روز نمایشگاه بواسطه ی آن کد خرید نماید. جالب است که این فایل
مربوط به سال پیش بود و همه ی کدهای کتابها تغییر یافته بودند.
برخی از کتاب ها در این دوره نبودند و برخی ناشران نیز عوض شده
بودند. وضعیت کیوسک های اطلاع رسانی در نمایشگاه نیز وخیم بود.
کامپیوترها به صورت یکپارچه نبودند و اطلاعات آنها کامل نبود.
پاسخ گویی مامورانی که در سالن وظیفه داشتند مردم را به سالن
ها یا غرفه های مربوطه ارجاع دهند بسیار ضعیف بود.
و
اما کتاب ها. اکثر کتاب های ارزی و ریالی بدون کارشناسی وارد
شده بودند و بسیاری از آنها پاسخگوی نیاز خوانندگان نبودند.
مثلا کتابی که در دوره ی پیش نسخه ی پنجم آنرا آورده بودند،
امسال نسخه ی چهارمش را در نمایشگاه می دیدیم. به نظر می رسید
با کتاب هم مثل سیب زمینی فله ای برخورد کرده بودند و برای
خالی نبودن عریضه اکثر غرفه های نمایشگاه را پر کرده بودند،
همان طور که صفار هرندی هم در مصاحبه‌اش گفته بود: "نمایشگاه
بین المللی کتاب تهران بزرگترین نمایشگاه خاورمیانه و آسیاست."
شاید درست گفته باشد، بزرگترین نمایشگاه است اما فقط از لحاظ
تعداد، چون کتاب ها به صورت فله ای وارد و دکور می شوند.
نمایشگاه نبود، به انبار سیب زمینی می ماند.
خیلی از انتشارات مهم دنیا مثلا
Syngress
و
Intel
در حوزه ی کامپیوتر که سال های پیش حضور فعال و پر رنگ داشتند،
در این دو دوره ی اخیر در نمایشگاه نبودند. دلیل عدم شرکت آنها
هم برگزاری نمایشگاه در مصلی به عنوان یک محل مذهبی و کنترل
شده بود. به این ترتیب مسئولان مجبورند بدون برنامه و کارشناسی
کتاب وارد کنند و مبلغ هنگفتی از ارز را آتش بزنند بدون اینکه
نیازی در داخل پاسخ گفته شده باشد.
در وسط محوطه ی مصلی یک چادر برپا کرده بودند که راجع به
ماهواره‌ی امید و پرتاب کننده ی سفیر بود. مردم به این چادرها
می رفتند و مسئولان آنجا نیز راجع به ماهواره ی امید و کارهای
علمی انجام شده در آن برای مردم غلو می کردند و آنرا به عنوان
حرکت علمی بزرگ معرفی می کردند که به دست توانای دولت نهم به
ثمر رسیده است! یعنی یک جور تبلیغ برای احمدی نژاد! |
