پيک نت peiknet


	گفتگو با بهزاد نبوی سرنوشت شهید رجائی بهتر از سرنوشت موسوی نمی شد

بهزاد نبوی وزیر مشاور و وزیر صنایع در کابینه میرحسین موسوی و همچنین نایب رئیس اول مجلس ششم و عضو ارشد رهبری سازمان مجاهدین انقلاب، با مجله "نسیم بیداری" اخیرا گفتگوئی کرده که برخی سایت های خبری نکاتی از آن را منتشر کرده اند.

نکات محوری در این گفتگو عبارتند از:

1- بازپس گیری خرمشهر از ارتش صدام حسین و فرصت از کف رفته برای پایان جنگ و نرفتن به سوی جنگ 8 ساله ای که انقلاب ایران را به زانو در آورد.

2- وجود دولت سایه، در دوران نخست وزیر میرحسین موسوی که از نمونه های عملکرد آن آوردن "مک فارلن" به ایران بود.

3- شانسی که محمدعلی رجائی آورد و پیش از آن که مخالفت خوانی ها با وی آغاز شود ترور شد و به شهدا پیوست. والا امروز، قطعا موقعیتی به دشواری موقعیت میرحسین موسوی داشت.

4- بلند پروازی های جنگی، در دوران جنگ فرسایشی با عراق و واقعیاتی که تازه امروز به مردم گفته می شود.

5- مخالفان برنامه ریزی اقتصادی در جمهوری اسلامی که در دوران رهبری آیت الله خمینی نتوانستند نظرات خود را تحمیل کنند، اما اکنون آن نظرات را بدست احمدی نژاد و خامنه ای اجرا می کنند.

نکات محوری در این گفتگو عبارتند از:

2- وجود دولت سایه، در دوران نخست وزیر میرحسین موسوی که از نمونه های عملکرد آن آوردن "مک فارلن" به ایران بود.

4- بلند پروازی های جنگی، در دوران جنگ فرسایشی با عراق و واقعیاتی که تازه امروز به مردم گفته می شود.

نبوی درباره این محورها می گوید:

من به عنوان وزیر کابینه – موسوی- از ماجرای – سفر- مک فارلین – به ایران- از طریق تریبون نماز جمعه مطلع شدم. بسیاری از مواردی که در نامه استعفای غیر رسمی به آن اشاره شده است – ظاهرا اشاره به استعفای میرحسین موسوی در آن زمان است- نشان از آن داشت که نه تنها اعضای کابینه که نخست وزیر نیز از این اقدامات بی خبر بود.

بعضی از منتقدین دولت در ماه های ابتدایی فعالیت دولت در شورای اقتصاد تاکید می کردند که برنامه ریزی در اسلام وجود ندارد. این افراد برای ما آیه قرآن می خواندند که اگر تقوی پیشه کنید نعمت های الهی از زمین وآسمان بر شما باریدن خواهد گرفت.

سپاه در سال های میانی جنگ طرح هایی با عنوان "به سوی کربلای 1 و2" را طرح کرد که با توجه به امکانات کشور این طرح قابلیت اجرا نداشت. در طرح بلند پروازانه به سوی کربلای 2، آماده سازی و تجهیز 1200 گردان رزمی پیش بینی شده بود. این در خواست برای اجرا به ده ها برابر منابع مالی کشور نیاز داشت، در نتیجه امکان عملی کردن آن در حد صفر بود.

مشکلات مالی کشور سبب ناکامی های ما در خوزستان نبود، زیرا ما پس از انتقال نیرو های خود به غرب کشور در این منطقه اصولا سازمان رزمی نداشتیم که برای ادامه مقاومت به پشتیبانی نیاز داشته باشد. در سلسله حملات جدید عراق احتمالا بنا به تجربه قبلی، ارتش عراق تنها تا نقاط مرزی پیش روی می کرد و تجاوزی به درون خاک ما انجام نمی داد. به یاد دارم در جلسه ستاد فرماندهی کل قوا، یکی از فرماندهان ارشد نظامی اعلام کرد که اگر عراق بخواهد می تواند در مدت 3 ساعت دزفول یا آبادان وخرمشهر را اشغال کند و یا در کمتر از 8 ساعت اهواز را به تصرف در آورد و ما نیز امکان هیچ گونه مقاومتی را نخواهیم داشت. کاملا قابل مشاهده است که این تحولات هیچ کدام جنبه اقتصادی نداشت.

با آزادی خرمشهر عملا 95 درصد مناطق اشغال شده کشور از تصرف عراق خارج شد و5 درصد دیگر مناطق اشغالی نیز مناطقی بودند که اکثرا فاقد ارزش استراتژیک به شمار می رفتند.

شهید رجایی انسانی صادق، ساده زیست به معنای واقعی و با گرایش های انقلابی متناسب با شرایط زمان ومکان بود. مهم تر اینکه زمان نخست وزیری و ریاست جمهوری ایشان خیلی کوتاه بود و فرصت برخورد با وی برای مخالفان پیش نیامد. رجایی فردی کاملا وارسته بود. هنگامیکه به وی پست نخست وزیری پیشنهاد شد، طبق معمول که به صورت هفتگی به سازمان می‌آ‌مد وبا هم گفت وگو داشتیم به من گفت: "بهزاد می دونی چی شده، به من پیشنهاد نخست وزیری شده است" با شنیدن این خبر هردو به شدت خندیدیم. اصولا انسان های وارسته معمولا خود را کمتر از چیزی می داند که دیگران ارزیابی می کنند. بعد از اینکه به پست نخست وزیری نیز رسید وی اصطلاح جالبی داشت و با شوخی همیشه می گفت "اشکال من این است که اولین بار است که نخست وزیر شده ام و هنوز نخست وزیری را بلد نیستم." در اولین دیدار پس از انتخاب به سمت ریاست جمهوری، با فروتنی رو به من کرد و گفت:"بهزاد! دیدی چه اتفاقی افتاد. تازه راه و روش نخست وزیری را یاد گرفته بودم که رئیس جمهور شدم. مشکل اینجا است که اولین باره رئیس جمهور می شوم و بلد نیستم چه کار کنم؟"

... مرحوم رجایی خطاب به من گفت: با وضعیتی که من مشاهده می کنم دیروز نوبت "بنی صدر" و"قطب زاده" بود و فردا نوبت من و تو است. به نظر می رسید که این مسله ذهن مرحوم رجایی را به خود مشغول کرده بود. از این جهت است که به نظر می رسد، به دلیل شهادت رجایی فرصتی برای تخریب آن مرحوم فراهم نشد.