|
از میان اخبار و رویدادهای دو هفته گذشته،
و در حقیقت از آغاز سال 1391 تاکنون می
توان چند ده خبر داخلی و خارجی را بعنوان
خبر مهم و در خور عنوان اول انتخاب کرد،
اما برای اولین شماره پیک نت در سال 91 می
خواهیم سخنرانی نوروزی آقای خامنه ای را
در میان این خبرها انتخاب کنیم. این
انتخاب دو دلیل دارد:
1- عملکرد حاکمیت و بویژه شخص علی خامنه
ای چنان بوده و چنان هست که بی اعتنائی به
آنچه او می گوید عادت عمومی شده است.
درحالیکه گاه با دقت روی سخنان او، می
توان حدس زد در پشت صحنه حکومتی چه می
گذرد و یا چه تغییر نظراتی زیر فشار بحران
همه جانبه داخلی و فشارهای بین المللی در
خود وی و یا در جمع پرده نشینان حکومتی
شکل گرفته است.
2 – اگر نکاتی مثبت و واقع بینانه را
نبینم و نگوئیم، آنوقت از اعتبار نقد و
مخالفت با نظرات و عملکردها کاسته می شود
زیرا دو سویه ندیده ایم.
آقای خامنه ای که لفاظی و پرگوئی اش خسته
کننده تر از همیشه شده، در سخنان نوروزی
خود در مشهد، از جمله به این نکات اشاره
کرد:
الف- با تحریم های اقتصادی می خواهند مردم
را از نظام جدا کنند.
ب- پرونده هسته ای و حقوق بشر بهانه ای
برای فشار است.
ما به هیچ وجه بدنبال سلاح هسته ای
نیستیم. نه تولید کرده ایم و نه تولید
خواهیم کرد.
پ- مشکل اصلی آنها با ایران منابع نفت و
گاز ایران است.
ایران از نظر مجموع ذخایر نفت و گاز در
صدر کشورهای جهان قرار
دارد.
ت- جمهوری اسلامی مثل شیر در مقابل اینها
ایستاده است.
آقای خامنه ای که تا چند ماه پیش معتقد
بود و یا حداقل خطاب به مردم می گفت دشمنی
امریکا و باصطلاح استکبار جهانی با جمهوری
اسلامی به خاطر "اسلام" است و نفوذ اسلام
حاکم در جمهوری اسلامی در کشورهای منطقه
را دلیل بهار عربی می دانست، حالا به این
تعقل رسیده و یا پیشتر رسیده بود و حالا
جسارت بیان آن را پیدا کرده است که مسئله
اصلی تصاحب "نفت" و "گاژ" ایران است!
این نیمه پر لیوان است. اما این لیوان یک
نیمه خالی هم دارد که آقای خامنه ای در
بخش دیگری از سخنرانی خود آن را یا نمی
بیند و یا وارونه جلوه می دهد.
او گفت که حقوق بشر و مسئله هسته ای بهانه
است. بسیار خوب. چرا این بهانه را میدهید؟
به چه دلیل فعالیت اتمی را با حاکمیت
نظامی پیوند زدید که حالا این میوه پیوندی
تبدیل به بهانه ای در حد حمله نظامی به
ایران بشود؟ 7 سال پرت و پلا گفتن و مسئله
ساختن احمدی نژاد و فرماندهان نظامی را
حالا چگونه باید جمع و جور کرد؟
اگر نقض خشن حقوق بشر در جمهوری اسلامی به
بهانه ای برای تحریم ها و حتی حمله نظامی
به ایران تبدیل شده، چرا این نقض حقوق را
ادامه می دهید؟
اگر هدف از تحریم ها، به زعم شما جدا کردن
مردم از نظام است و جدائی مردم از نظام
چشم اسفندیار نظام است، چرا خود در داخل
کشور در همین جهت حرکت کرده و می کنید؟
نمونه آخر آن، انتخابات فرمایشی مجلس نهم
است که هنوز بر سر لیست وکلای انتصابی آن
در پشت صحنه مشغول چانه زدن هستید. غارت و
اختلاس و دزدی، بیکاری و حذف یارانه نان و
آب، بیکاری و تعطیل تولید داخلی و یورش به
همه احزاب و نهادهای مدنی و روزنامه ها و
پر کردن زندان ها، سرکوب های خیابانی و
حبس خانگی کسانی که اکثریت مردم رهبری
سیاسی آنها را پذیرفته اند و... باندازه
تحریم های غرب مردم را از نظام جدا نکرده؟
از ترکیب این دو نیمه لیوان است که واقعیت
رنگ واقعی به خود می گیرد و دست هائی در
داخل نظام رو می شوند که گاز و نفت ایران
را در سرانجام، دو دستی تقدیم قدرت های
بین المللی خواهند کرد. |
