اين روزها به دليل فضای ايران، بازار تحليل های سياسی گرمِ گرم است. آنقدر بازار سياست گرم شده كه فضای وبلاگ ها را هم تحت تاثير قرار داده است. خوب بالاخره وبلاگ نويس ها هم حق دارند كه در مورد همه چيز حرف بزنند و بنويسند. خوشبختانه هنوز كسی نمی تواند اين حق را از آنها سلب كند.

تحليل حاكم بر اين ها اين است كه بابا گول نخوريد، همه حرارت ايران يك سناريوست. كارها را با هم تقسيم كرده اند. يك عده تحصن می كنند، يك عده صلاحيت رد می كنند، يك عده ميانجی می شوند كه نهايتاً تنور انتخابات داغ شود و مردم در انتخابات شركت كنند.

من در پاسخ همه اين تحليل گران يك مطلب دارم و آن اينكه اگر اين همه درايت در اين كشور بودكه می توانستند اين همه تقسيم كار را به اين زيبايی و با اين برنامه سنگين اجرا كنند كه در اين صورت مملكت اصلاً مشكلی نداشت. من كه خودم جزو حكومتم اين همه كه هيچ، يك ذره درايت در اين قضايا نمی بينم. ولی آنها كه ظاهراً مخالف حكومت جمهوری اسلامی هستند، خيلی بيشتر از ما، ما را قبول دارند.

بهتر نيست كمی واقع بين تر باشيم تا در اين لحظات تاريخ ساز آينده پشيمان نشويم. حالا آنها كه در خارج هستند شايد برايشان فرقی نكند ولی برای ما كه در اين كشور هستيم و خواهيم ماند، واقع بينی يك ضرورت است. تا نظر شما چه باشد