گزارشگر ويژه آزادی بيان و عقيده كميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد، به ماموريت خود در ايران خاتمه بخشيده و بازگشت. وی قبل از ترک تهران در يک کنفرانس مطبوعاتی شرکت کرد و درباره سفر تحقيقاتی خود و گزارشی که بايد تهيه کند گفت:

دعوت من توسط دولت ايران نشان‌دهنده‌ی ميزان تاثير اين گزارش است و بهتر است شما قبل از هرگونه پيش‌داوری منتظر ارايه‌ گزارش من باشيد.
به موجب قطعنامه‌ای كه در كميسيون حقوق بشر سازمان ملل آمده، به من ماموريت داده شده كه هر سال گزارشی مربوط به آزادی عقيده و بيان، به سازمان ملل متحد در سه زمينه ارايه كنم؛ اين گزارش ماهوی است و در مورد تخلفات و نقض‌هايی است كه در جهان صورت مي‌گيرد.
 من در اين سلسله گزارشها شكايات و ادعاهايی را كه از طريق گروههای مختلف و يا سازمانها ارايه مي‌شود به دولتهايی كه به آنها مربوط است، منعكس مي‌كنم و پاسخ آنها را مي‌خواهم و در نهايت پاسخ آنها را در گزارش خود درج مي‌كنم.
 من با تمام كسانی كه مي‌خواستم ملاقات كردم به ‌استثنای دو مورد و براساس ادعاهايی كه شده ليستی تهيه كردم كه نام 40 نفر از زندانيان در آن وجود دارد.
آن دو مورد ديدار با شورای نگهبان و صدا و سيمای جمهوری اسلامی ايران بود، که علت آن برايم نامعلوم بود و البته برنامه‌ی من نيز بسيار متراكم بود.
 اولين گزارش خود را در مارس 2004 ميلادی خواهم داد و اولين برداشت من اين است كه رابطه‌ی بين مقامات دولتی بسيار پيچيده است و اكنون كه چند ماه قبل از انتخابات است، اين روابط به مرحله‌ بحرانی رسيده و حساسيت اين مساله منعكس شده است.
وی تاكيد كرد: وقتی مي‌خواهيم قانونی را از مجلس بگذرانيم يا آن را تعديل يا اجرا كنيم، چه توسط بخش قضايی، چه بخش اداری، در فعاليتهای سياسی و در سطح فعاليتهای رسانه‌ها، دانشجويان، دانشگاهيان، وكلا نويسندگان و فعاليت‌كنندگان سياسی، مدافعان حقوق بشر و اعضای گروههای دينی و قومی مختلف اين حساسيت را مي‌توانيم ببينيم.
وی ابراز عقيده كرد: وقتی حق آزادی بيان به شرايط كشور ربط پيدا مي‌كند، شرايط به نظر پيچيده مي‌رسد. البته قانون اساسی و قوانينی كه در اين رابطه هستند به نظر مي‌رسد خوب و كافی باشند. هم‌چنين به نظر مي‌رسد دقت در مورد مسايل ويژه و ضابطه‌ی تعريفها وجود ندارد و اين باعث مي‌شود برداشتهای مختلفی از آن صورت پذيرد.
گزارشگر آزادی بيان و انديشه سازمان ملل متحد با اعلام اين‌كه آقايان داريوش زاهدی ديروز و رضا عليجانی امروز آزاد شدند، گفت: با اين وجود من هيچ توصيه و نتيجه‌گيری از اين آزادي‌ها ندارم و از اشاره به پرونده‌ی ويژه‌ای و يا ادعای تخلف در برخی موارد خودداری مي‌كنم.
وی درباره‌ی ميزان تاثيرگذاری اين گزارش پاسخ داد: تاثير گزارش من پس از ارايه‌ی آن به كميسيون حقوق بشر معلوم خواهد شد و همين دعوت من توسط دولت ايران نشان‌دهنده‌ی ميزان تاثير اين گزارش است.
وی در خصوص ملاقات با آقاجری و احمد زيدآبادی ابراز داشت: من تعداد زيادی از زندانيان را ديدم و در مورد كسی صحبت نمي‌كنم و تاكيد مي‌كنم هر اقدامی كه محدودكننده‌ی آزادی فردی باشد و آزادی بيان و انديشه را نقض كند مغاير با حقوق بشر است.
وی ادامه داد: من در ملاقاتها اطلاعات مفصلی از وضعيت زندانيان كسب كردم و اينها را با دولت مطرح كردم و پاسخ خواستم و تمام اين موارد را در گزارش خود منعكس خواهم كرد.
وی در خصوص استنباط خود از پيچيده بودن شرايط دولت ابراز داشت: مقصود من اين است كه تعبير و تفسير و برداشت قوانين گوناگون توسط دستگاههای مختلف دولتی در چارچوب حقوقی ايران پيچيده است.
ليگابو در خصوص صحبتهای خود در زمينه‌ی وجود بحران بين مقامات كشور در آستانه‌ی انتخابات توضيح داد: البته اگر بگوييم حساسيت، بهتر از بحران است و درست است كه بگويم شرايط با نزديك شدن به انتخابات، پيچيده و حساس است و من از همكاري‌ای كه توسط جامعه‌ی مدنی و قربانيان و شاكيان و اعضای خانواده‌ی زندانيان با من شد راضی هستم و شايد در اين همكاری همه چيز ارايه نشده ولی من گزارش خود را جمع كردم. من توصيه مي‌كنم شما صبر كنيد و گزارش من را ببينيد.
وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اين‌كه با توجه به مثبت بودن صحبتهای شما در اين جلسه، آيا تضمين مي‌دهيد كه نظرات شما پس از بازگشتتان به مقر سازمان ملل در تناقض با اين اظهارات نباشد؟ چرا كه حافظه‌ی تاريخی ملت ايران به خاطر دارد كه اكثر بازرسان آژانسهای سازمانهای بين‌المللی در ايران چيزی را مي‌گويند كه كاملا در تضاد با آن چيزی است كه پس از بازگشتشان به مقر اين آژانسها مطرح مي‌كنند؟ گفت: بهتر است شما نتيجه‌ی خود را بعد از مطالعه‌ی گزارش من بگيريد پيش از آن‌كه صحبتهای مرا مثبت يا منفی ارزيابی كنيد.