استانداردهای حقوق بشر برای تمام مردم جهان تنظيم شده و هنگام تنظيم و نوشتن اعلاميه جهانی حقوق بشر از كليه فرهنگها و مذاهب گوناگون كمك گرفته شده است. ايران نيز به ميثاق بين‌المللی حقوق مدنی، سياسی، اقتصادی و اجتماعی پيوسته و متعهد اجرای آن است. يعنی دولت اين استاندارد را پذيرفته و اعلام قبول كرده است. البته اسلام هم حقوق بشر را قبول دارد و هيچ مغايرتی با حقوق بشر ندارد. يعنی با قرائت صحيح از اسلام راستين مي‌بينيم كه هيچ منافاتی بين تعهدات بين‌المللی جمهوری اسلامی ايران در زمينه حقوق بشر با اسلام وجود ندارد. اگر هم جايی نوا قصی ديده مي‌شود بايد در پی تفسير صحيح از اسلام بود.

آنچه درباره حقوق بشر در ايران می توانم بگويم اينست که اگر وضع حقوق بشر در سال 82 را با 20 سال قبل مقايسه كنيم متوجه مي‌شويم كه خوشبختانه در اين زمينه پيشرفت داشته و گامهايی برداشته‌ايم. البته اين رشد به معنای آن نيست كه موارد نقض حقوق بشر نداريم، بلكه نشان مي‌دهد در راه پيشرفت قرار داريم و شاخص هايمان از زمانهای گذشته بهتر شده است؛ هرچند اكنون نيازمند سرعت عمل بيشتريم.

عده‌ای مي‌گويند در اسلام دموكراسی نيست يا اسلام با دموكراسی همخوانی ندارد. اما من چنين موضع و اعتقادی ندارم و فكر مي‌كنم روح والای اسلام بر عدالت، برابری و برادری قرار گرفته است. بنابراين نبايد عقايد شخصی نيز به نام اسلام به ديگران تحميل شود.
شيرين عبادی، قانون اساسی را كه با پيروزی انقلاب اسلامی تصويب شد، مورد ا شاره قرار داد و گفت: مشكل اين است كه هنوز نتوانسته‌ايم تمام اصول قانون اساسی را اجرا كنيم؛ مثلا وقتی قانون اساسی از حق برخورداری مسكن صحبت مي‌كند شاهديم هنوز مشكل مسكن برای جوانان حل نشده است. لذا در مرحله اول بايد به دنبال تحقق تمام اصول قانون اساسی بود.

وی تصريح كرد: فصل حقوق ملت در قانون اساسی بايد مورد توجه قرار گيرد تا به طور كامل اجرا شود و پس از اجرای تمام اصول اين قانون، اگر بعدا احساس شد كه مساله‌ای در اين قانون خلاء دارد، در اين صورت خود قانون اساسی پيش‌بينی كرده كه چگونه مواد آن اصلاح شود. بنابراين اول بايد به فكر اجرای قانون اساسی بود.

عبادی تاكيد كرد: برای اجرايی كردن قانون اساسی كه خونبهای شهدايمان در انقلاب اسلامی است، احتياج به قوانين مناسب و راهكارهای اجرايی داريم كه با تصويب چنين مقرراتی به نتيجه برسيم.

 درباره وضعيت زنان و رشد شاخص تحصيلات زنان نيز بايد اعلام كنم: شاخص ايران در زمينه تحصيلات زنان بالاست و شاهديم 63 درصد از ظرفيت دانشگاههای ما را دانشجويان زن تشكيل مي‌دهند كه اين رقم بسيار غرورآفرين است. البته موضوع مهمی كه بايد مورد توجه قرار گيرد مساله اشتغال اين زنان است كه در حال حاضر تعداد آنها در بازار كار خيلي‌كمتر از مردان است. بايد شرايطی فراهم شود كه زنان تحصيلكرده متقاضی كار بتوانند در بازار كار مشغول شوند.

بيكاری از سرفصلهايی است كه بايستی همگی تدبيری بينديشيم كه با تلاش خودمان آمار آن كاهش يابد. پايين آوردن آمار بيكاری نيز محتاج آرامش خاطر و امنيت فكری برای سرمايه‌ گذاری در كشور است كه اميدوارم اين جايزه صلح به جهان نويد بدهد كه مردم صلح‌دوست و صلح‌جو هستند و خودشان مي‌خواهند مشكلات خود را حل كنند؛ چرا كه حقوق بشر، مقوله‌ای است كه بايد توسط مردم همان كشور مطرح و محقق شود.

عبادی همچنين راجع به وضعيت كودكان كار خيابان عنوان كرد: همان‌طور كه قبلا نيز انجمن حمايت از حقوق كودكان مطرح كرده، كار كودكان، تحصيل است و راهكار نهايی رفع مشكل اين حوزه آن است كه برای همه اين كودكان شرايط تحصيل را فراهم كنيم و برای آنها كه مجبور به تامين هزينه‌های خود و خانواده‌شان برای ادامه زندگی هستند و به همين دليل وارد مشاغل خيابانی مي‌شوند برای اين كار يعنی تحصيل دستمزد بدهيم. اين دستمزد بايد توسط وزارت آموزش و پرورش در ازای تحصيل به كودكان مورد بحث پرداخته شود. يعنی همان‌طور كه نوجوان برای كار در خيابان مزد مي‌گيرد، برای تحصيل نيز به او هزينه‌هايی تعلق گيرد. خوشبختانه ايران كشور فقيری نيست و مي‌توان بودجه‌ای فراهم كرد كه كودكان در معرض آسيب و رفتارهای ناهنجار در خيابان مشغول تحصيل و ساماندهی شوند؛ نه با آن رويه‌ای كه به جمع‌آوری آنها و تبعات بعدی آن عمل كنيم.
برخی از رسانه‌های ايران مرا مورد لطف قرار داده‌اند و برخی ديگر نيز اعطای اين جايزه را ناشی از مسايل پشت پرده‌ای دانسته‌اند كه ممكن است در جريان باشد. اظهار نظر دسته دوم مرا نمي‌رنجاند؛ چرا كه در هر حادثه‌ای ضرورت ندارد همگان يك نوع بينديشند و آرای كليه افراد محترم است.