احمد شيرزاد گفت: افراد تندرو به ايجاد تنش‌هايی در دانشگاه دست مي‌زنند و نيروهای دفتر تحكيم و انجمن به قصد كاستن از التهاب و تنش وارد جريان مي‌شوند و به محافظه‌كاری محكوم مي‌شوند و در آخر نيز، بچه‌های انجمن و تحكيم از سوی دستگاه قضايی محكوم شناخته مي‌شوند.
گروهی حذف جنبش دانشجويی در دستور كارشان است و ابزارهای زيادی نيز برای انجام اين كار دارند. اگر جنبش دانشجويی اكنون به صحنه بيايد هنر است و اين به صحنه‌آمدن، با صادركردن يك بيانيه و يا سخنرانی حاد به اتمام نمي‌رسد.

بعضی از دوستان تحليل مي‌كنند كه به احكام انضباطی دانشگاه‌ها رضايت دهيم چون اين احكام بهتر از زندان رفتن دانشجويان است. من اين تحليل را قبول ندارم. در مواردی كه دانشجو تخلف كرده است، مثل اوايل تير كه عده‌ای از دانشجويان به روش‌های بدی در اعتراض به دستگيری دانشجويان، مانع امتحان‌دادن ديگران شدند، دانشگاه مي‌تواند حكم انضباطی صادر كند. اما در مواردی كه دانشجو هيچ‌ تخلفی انجام نداده است، ولی چون عضو انجمن اسلامی است، مجازات مي‌شود. اين تخلف است.
 اين نمايندة مجلس درباره استعفای دكتر معين از كابينه خاتمی گفت: علت اصلی استعفای دكتر معين، عدم تحقق برنامه‌ای بود كه در طول 20 سال تجربه و مديريت به آن رسيده بود. دكتر معين قصد داشت وزارتخانه‌ای پاسخگو ايجاد كند تا مرجع سياست‌گذاری در سطح كلان آموزش عالی مشخص شود. او قصد داشت قسمت زيادی از اختياراتش را به رؤسای دانشگاه‌ها انتقال دهد؛ در كل، معين به علت عدم اجرای وعده‌هايش كاره‌گيری كرد.
من هيچ وقت به اين جمع‌بندی نرسيدم كه استعفا بهترين راه ‌حل است. اكنون مجلس يك نهاد بازدارندة خوب است و هر موقع كه مجلس تعطيل مي‌شود مخالفان اصلاحات شروع به كار مي‌كنند، ولی موقعی كه مجلس مشغول به كار است مخالفان به علت موضع‌گيري‌های شجاعانة نمايندگان مجلس در مقابل حوادث كشور، كمتر به ايجاد آشوب دست مي‌زنند.