7/88 درصد زنان ايران در مناطق شهری  و 4/59 آنها درصد در مناطق روستائی كه تحصيلات متوسطه و عالی دارند بيكارند.

لادن نوروزی كارشناس ارشد سازمان مديريت و برنامه ريزی می‌گويد:

در سال 80 نرخ بيكاری زنان 5/1 برابر نرخ بيكاری مردان بوده و در گروه سنی 24- 15 سال تا 40 درصد گزارش شده است.

مدت بيكاری زنان طولانی تر از مردان است. زنان به اين دليل كه ممكن است كار ديگری بدست نيآورند كمتر ريسك تغيير شغل را می‌پذيرند و از اين نظر تحرك شغلی زنان كمتر از مردان است.

به گفته نوروزی ،مشكل بيكاری زنان در مناطق شهری و روستايی عمدتا متوجه زنان تحصيلكرده است.

به رغم اينكه در سالهای اخير شما زنان دارای تحصيلات ديپلم به بالا رشد چشمگيری داشته است ولی سهم آنان از كل زنان شاغل تغيير نكرد.

احتمال دستيابی زنان به مشاغل بالای مديريتی تنها درصورتی عملی است كه به طور سنتی آنان دارای تحصيلات بيشتری نسبت به مردان باشند. پيش نويس سند فرابخشی توسعه اشتغال و كاهش بيكاری درحال تدوين است كه درصورت تصويب و اجرای آن بهبود وضعيت فعلی اشتغال زنان فراهم آيد. وی در اين خصوص توضيح می‌دهد: اين سند درصدد انتقال هزينه‌های خاص نيروی كار زنان نظير هزينه‌های خاص نيز وی كار زنان نظير هزينه مهدكدك،مرخصی دوران بارداری و ... از كارفرما به دولت است كه درصورت اجرا با توجه به تمايل اندك به كارگيری زنان بنا به دلايل گوناگون، اميد است كه انگيزه كارفرمايان برای ايجاد فرصت شغلی برای زنان فراهم آيد.