|
مهندس احمد خرم، وزير راهی كه فراكسيون اقتصادی سپاه
پاسداران در مجلس فرمايشی هفتم او را از كابينه خاتمی بيرون
كشيد، در همايش ملی جذب سرمايه‌گذاری يكبار ديگر بر نقش
مافيای اقتصادی در جمهوری اسلامی انگشت نهاد و گفت:
فضای ناامن داخلی،
مانع سرمايه‌گذاری است. همين فضا
در طول 25 سال گذشته اجازه جذب بيش از يك ميليارد دلار
سرمايه را نداده است.
خرم كه فرماندهان سپاه پاسداران و بيت رهبری (دربار سلطنت
فقيه) به بهانه امنيت ملی فرودگاه بين المللی را از چنگ او و
دولت خاتمی بيرون آوردند، درباره عمليات كودتائی بستن فرودگاه
و سلطه سپاه بر آن گفت:
ما برای 200 ميليون دلار مناقصه اعلام كرديم. 31 شركت
داخلی و خارجی شركت كردند. شركت‌های ايرانی(وابسته به سپاه)
در مناقصه رد شدند و همين موجب اعتراض‌شان شد.آنها هيچ يك
نتوانستند شرايط حضور در مناقصه را تامين كنند. در نهايت،
از ميان 5 شركت واجد شرايط، شركت تاو انتخاب شد. اين
شركتی است كه فرودگاه استانبول تركيه را اداره می‌كند.
فرودگاهی كه در حد و اندازه استاندارد فرودگاه بين المللی
فرانكفورت آلمان است.
سرمايه‌داخلی نداريم
قسمت اعظم سرمايه‌داخلی كشور، فعلا صرف اعطای وام‌های
بابهره‌بالا در بازار می‌شود و بخش ديگری از سرمايه نيز از
مملكت خارج می‌شود. در كشوری مثل
دوبی 200 شركت ايرانی و در
تركيه 380
شركت ايرانی فعاليت
می‌كنند.
جريان خروج سرمايه، جريانی دايمی در كشور است. البته اگر
فضای امن برای سرمايه‌گذاری خارجی ايجاد شود، فرار سرمايه‌هم
كمتر خواهد شد. اين درحالی است كه ايران زمينه جذب 10
ميليارد دلار سرمايه خارجی در سال را دارد. اما وقتی با
شركتی مثل تاو قرارداد بسته
می‌شود و مجلس قانون وضع می‌كند و می‌گويد قرارداد امضا
شده بايد به مجلس بيآيد، سنگ روی سنگ نمی ماند. تمام
سرمايه‌گذاری‌هايی كه قرار بود در وزارت راه‌وترابری، در
پروژه‌های توسعه بندر شهيد رجايی و فرودگاه امام صورت
گيرد، اكنون از بين رفته است و شركت‌های داخلی هم
می‌خواهند با ذخيره ارزی
طرح‌های خود را اجرا كنند.
در دو پروژه بندر شهيد رجايی و فرودگاه امام می‌توانستيم
800 ميليون دلار سرمايه جذب كنيم. در دنيای كنونی نمی‌توان
درها را بر روی اطلاعات و سرمايه بست و با اين ادعا كه در
داخل كشور دانش را داريم و تكنولوژی را هم می‌خريم ره
به جايی برد.
هيچ حكومت ملی نمی‌تواند حاكم
بر اطلاعات و سرمايه باشد.
ما در توليد دانش در جهان سهم بسيار ناچيزی داريم و خريد
تكنولوژی و بی‌نيازی در دانش تنها شعار است و ديگر در دنيای
امروز جواب نمی‌دهد، چنان كه در مقايسه تركيه با كشور
می‌بينيم كه 25 سال پيش هر دو كشور تقريبا چهار ميليارد
دلار صادرات غيرنفتی داشته‌اند، ايران با سرمايه‌گذاری 550
ميليارد دلار، امروز به 5\6 ميليارد و تركيه با سرمايه‌گذاری
كمتر به 47 ميليارد دلار رسيده است.
فضای ناامنی كه برای مديران
در كشور ايجاد شده، آنقدر تشديد شده كه ديگر هيچ كس
نمی‌تواند برای مسووليت‌پذيری آمادگی داشته باشد.
اميدی به شتاب گيری سرمايه‌گذاری در بخش راه و ترابری ديگر
نبايد داشت. اكنون هشت فرودگاه بين‌المللی داريم كه در
هيچ كدام آنها طرح جامع ايجاد نشده است. فقط در فاز اول
فرودگاه امام، آن هم پس از 30 سال توانسته‌ايم اين
طرح را اجرا كنيم و اگر بخواهيم اين طرح را در سه فاز
ديگر فرودگاه كه ظرفيت مسافر را از 5\6 ميليون به 40 تا
45 ميليون می‌رساند اجرا كنيم به 60 تا 70 سال ديگر زمان
نياز داريم، ضمن اينكه برای راه‌اندازی فازهای ديگر نياز
به 5\1 ميليارد دلار سرمايه‌گذاری وجود دارد.
خرم گفت: ايران بهترين موقعيت را برای ترانزيت در منطقه
دارد و می‌تواند با ارايه خدمات مسافری، 20 درصد زير قيمت
بازار و دادن سوخت به نرخ 10 درصد ارزان‌تر از بقيه
كشورها، نبض بازار را در اختيار بگيرد. ما می‌توانيم با
ارايه خدمات ارزان و سوخت ارزان، 30 درصد ترانزيت
هواپيماها را افزايش دهيم و از طريق
Overfly
در حدود 150 ميليون دلار درآمدزايی داشته باشيم و اين در
حالی است كه اكنون 7 فرودگاه بين‌المللی ما، آماده
سرمايه‌گذاری اقتصادی است.
ما نيازمند ساخت 12 هزار كيلومتر آزادراه و بزرگراه هستيم
و از آنجا كه برای هر كيلومتر آن يك بيليارد تومان پول
بايد هزينه شود، بايد جمعا 8000 ميليارد تومان، معادل 10
ميليارد دلار در اين بخش سرمايه‌گذاری شود.
خرم با اشاره به بخش راه‌آهن گفت: طی 73 سال گذشته
72000 كيلومتر راه‌آهن ايجاد شده، يعنی معادل هر سال 100
كيلومتر و جمعا 14 هزار و 100 كيلومتر ديگر برای كامل كردن
شبكه ريلی كشور لازم است 7000 كيلومتر آن در حال اجرا
است.
ناوگان هوايی كشور، برای نوسازی، نياز به 5 ميليارد دلار
سرمايه‌دارد. جمع سرمايه‌گذاری‌های لازم كه بايد ظرف 10
سال آينده در وزارت راه‌و ترابری انجام شود، بيش از 30
ميليارد دلار است، اما جذب سرمايه‌در سال جاری 2 ميليارد و
200 ميليون دلار بوده كه تاكنون فقط كمی بيش از يك
ميليارد دلار قرارداد بسته شده است.
ايران بايد سالی 3 تا 4 ميليارد دلار سرمايه در بخش راه و
ترابری جذب كند، اما در صورتی كه بخواهيم با همين روند و
با استفاده از سرمايه داخلی و دولتی كار كنيم، برای تكميل
شبكه ريلی، 40 تا 140 سال ديگر به نقطه‌ای می‌رسيم كه امروز
در باره آن صحبت می‌كنيم. ظرف 85 سال جاده سازی،
توانسته‌ايم يك سوم شريان‌های اصلی را بسازيم و بيش از دو
سوم آن باقی مانده است. با اين سرمايه‌های ناچيز داخلی راه
به جايی نخواهيم برد. |
