حكم اعدام دو متهم به قتل كودكان پاكدشت قرار است درمحل اين جنايت اجرا شود. احمدباغی و بيجه، پس از تائيد احكام جديد توسط ديوانعالی كشور كه اين تائيد قطعی به نظر می‌رسد به دار كشيده خواهند شد.

با اين اعدام، پرونده جنايتی كه گفته ميشود انگيزه‌های اصلی آن نه تجاوز به كودكان كه فروش كليه‌ها و اعضای بدن آنها بوده بسته خواهد شد؟ مافيائی كه پشت اين قتل‌ها قرارداشته به دست فراموشی سپرده خواهد شد؟ خشونتی كه در اعماق جامعه رسوخ كرده و حكومت خود بانی و مبتكر آن بوده، با اين اعدام به عطوفت تبديل خواهد شد؟

تمام قرائن می‌گويد خير. حرف‌های ساده اما خشم آلوده خانواده قربانيان جنايت پاكدشت، حرف‌های همه مردم ايران است. راست ترين حرف از دهان مردم بيرون می‌آيد نه از دهان امام جمعه‌ها و مقامات قضائی.

پدر احمدرضا خدری، پدر يكی از قربانيان پاكدشت به خبرنگار ايسنا گفته است:

«فكر می‌كنيد ”بيجه“ و ”باغی” را بكشند، بچه‌ی من زنده می‌شود؟ زندگی از دست رفته‌ام دوباره برمی‌گردد؟ ما در اين دنيا اين‌قدر بدبختيم كه اجازه ندادند در دادگاه يك دقيقه صحبت كنيم؛ چه اعتراضی كنيم؟ تازه چه اعتراض كنيم و چه نكنيم، هر كاری كه دلشان بخواهد انجام می‌دهند.
افسران آگاهی برای رسيدگی سريع‌تر به پرونده گم شدن فرزند من 300 هزار تومان از ما رشوه گرفته است.» 
خانواده‌های آمنی، ستوده و خدری كه فرزندانشان كشته شده اند، همانند برخی ديگر از خانواده‌های قربانيان مدعی اند اعضای بدن كودكانشان هدف اصلی اين قتل‌ها بوده و تجاوز و قتل در مرحله‌ی بعدی اين اهداف قرار داشته است.

پدر احمدرضا می‌گويد: «يك تيم پزشكی در اين ماجرا دست داشته است، صاحب كوره دكتر است. چرا به اين موضوع شك نمی‌كنند؟ به خدا ما احتياج به وكيل داشتيم نه قاتل‌ها؟».
پدر سجاد، كودك 11 ساله‌ای كه هشتمين قربانی جنايات فاجعه‌ی پاكدشت است، می‌گويد:

«هيچ‌كس بدون دليل، كودكان را با اين وضع نمی‌كشد. وقتی تيم روانپزشكی اين دو نفر اعلام كردند كه اين دو از لحاظ روانی سالم هستند، پس چه دليلی غير از اين‌كه اعضای بدن كودكانمان به حراج گذاشته شده است وجود دارد؟! چرا هيچ‌كس به اين موضوع توجه نمی‌كند؟ چرا در دادگاه نگذاشتند در اين‌باره ما چيزی بگوييم؟»